صبرم تمام شده. من باید انتقام شهیدانم را بگیرم. هر چه دارم را نابود میکنم و حمله‌ا‌ی انتحاری خواهم کرد. قلبم می‌سوزد…
این جملات یک پیرمرد هشتاد ساله، بزرگ یک خاندان پشتون است که سربازان آمریکایی «تصادفا» دو پسر، دو دختر و یک نوه‌اش را قتل عام کردند. (دو زن باردار در میان قربانیان بوده‌اند)
اما جای نگرانی نیست….
از مزایای حضور دانشمندان علوم اجتماعی و انسان‌شناس‌ها دوشادوش سربازان آمریکایی در جبهه‌های جنگ این است که در چنین شرایطی ارتش میداند چطور باید با یک پیرمرد داغدار و خشمگین پشتون برخورد کند. در این مورد خاص، پیش‌کش کردن گوسفند به نشانه‌ی درخواست بخشش (در کنار پرداخت 2000 دلار غرامت برای هر یک از قربانیان) به همین منظور انجام شده است. پیرمرد چاره‌ای ندارد جز اینکه در مقابل این نمایش سنتی-تاریخی-فرهنگی نرم شود.
تنهایی و اندوه پدیده‌ی ناشناخته‌ای نیست. استیصال و درماندگی هم ناشناخته نیست. نفرت و خشم هم ناشناخته نیست. ترکیب تنهایی و اندوه و استیصال و نفرت و خشم میتواند به گسترش تفکرات و گرایشات تندروانه کمک کند. بررسی و شناخت بیرونی‌ترین لایه‌ی حرکت‌های تخریبی مثل یک بمب‌گذاری انتحاری کار دشواری نیست. ماجرایی تکان دهنده است و ناگهانی و بنابراین اینرسی بالایی برای نفوذ در شبکه‌های افکار عمومی دارد. اما بررسی علل و ریشه‌هایی که فرد را به حرکت‌هایی این چنین سوق میدهد ساده نیست، به خصوص که معمولا این مغلوبان هستند که دست به حرکت‌های انتحاری می‌زنند، نه فاتحان. و البته فاتحان مجهز به اسلحه و دانش هر دو هستند…
جالب نیست؟ ترکیب حیرت‌انگیز سلاح‌های گرم و دانش انسان‌شناسی. تفنگ و هلی‌کپتر در کنار کتاب و فرهنگ‌شناسی. سینرژی شگفت همکاری سرباز و انسان‌شناس… سرباز میکشد و انسان‌شناس مشاوره‌های فرهنگی میدهد تا سرباز بتواند کارش را در آرامش بیشتر ادامه دهد. به لطف حضور انسان‌شناس، سرباز انسانی را که میکشد بهتر می‌شناسد!
سرزمین غریبی است این افغانستان … جایی است که در آن انسان‌شناسان و سربازان دست در دست هم می‌جنگند.
مطالعه‌ی بیشتر:
.
| بامدادی | نجواها | یک‌عکاس | [silent-clicks] |
| استفاده از مطالب و عکس‌های منتشر شده در وبلاگ‌ها و فوتوبلاگ‌های من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است. | |||
بامدادی 
چه تحلیل مزخرفی…برای شما همین ج.ا خوبه که دهانتون را … و بعد هم یه بیلاخ پشت بندش!
لایکلایک
معلومه از این نوع خدمات خیلی لذت برده‌اید که برای دیگران هم تجویزش میکنید.
have fun!
لایکلایک
نه بامدادی جان اشتباه نکن، این آمریکاییهای نازنین! دارن این افغانها رو دموکرات میکنن، حالا چند نفر آدم وحشی هم این وسط کشته بشه اشکالی نداره بزار عمو سام افغانستان رو آباد کنه
لایکلایک
عزیز من، مگر من چیز دیگری گفته‌ام؟
خدای من، کجا رفتند آن روزهایی که مردم هنوز مفهوم کنایه را می‌دانستند 🙂
دوستارت
بامداد
لایکلایک
من منظورت رو فهمیدم 😀 اینهم همون کنایه بود ها
لایکلایک
مثل این که همون صندلی که روش نشستی اون قدر چرب هست که لذت و ترس توامان بهت بده…البته اگر برات چربش نکرده باشند!
لایکلایک
دلم برات می‌سوزه. هر وقت دکترها مرخصت کردن به من هم سر بزن.
لایکلایک
روان سالم عزیز، شما انتظار داری این آمریکای مادر مرده چگار بکند؟!(-:
شما یک نگاهی به اولویتهایت بکنی بد نیست.
لایکلایک
اولین و مهمترین کاری که میتواند انجام دهد این است که نیروهایش را از خاک کشورهای دیگر خارج کند و با پذیرفتن قوانین بین‌المللی به دادگاه‌های صالح اجازه دهد به جنایت‌های جنگی (و فرا جنگی) انجام شده در دست‌کم ده سال اخیر در عراق و افغاستان رسیدگی کنند.
کارهای دیگری را هم میتواند انجام دهد که خوب من کمترین‌ها را گفتم.
لایکلایک
آها!(-:
خوب خوشبختانه (برای شما) اینکارها را بنا به درخواست شما نمیکند.
برای شما که بد نیست، یک موضوعی هست که راجع به آن غر غر بکنی.
راستی چطور است شما هم در اعتراض به این امپریالیست جهانخوار از کار کردن برای شرکتهایی که متعلق به این سرمایه داری استعمارگر هستند خود داری کنی؟
درود بر روان سالم شما.
لایکلایک
🙂
کامنت شما سرشار از گزاره‌های بی‌ارتباط به موضوع و همین‌طور مغالطه‌ی حمله‌ی شخصی است. اینکه من در چه شرکتی کار میکنم موضوع بحث من نبوده و پیش کشیدن این آرگومان مصداق مغالطه‌ی حمله‌ی شخصی از طرف شمااست.
در مغالطه‌ی حمله‌ی شخصی، طرف گفتگو به دلایل مختلف (کم آوردن و یا عدم تمایل به ادامه‌ی گفتگوی معقول) به جای پاسخ دادن به مخاطب شخص وی را متهم میکند.
برای آشنایی بیشتر با این نوع مغالطه به نوشته‌ی من مراجعه کنید:
https://bamdadi.com/2008/04/12/be-aware-of-ad-hominem-logical-fallacy/
با تشکر
بامداد
لایکلایک
چی چی میگوی برادر؟! (-:
شما انتظار داری آمریکا از افغانستان خارج بشود چون شما دلت میخواهد، این با ربط است.
اما اگر بخودت بگویند از شرکتی که پولش تو جیب همان آمریکا میرود که با همان پول موشک میخرد که با همان موشک میزند بچه این پدر افغان را میکشد،خارج شو که حداقل به خرید موشک و توسعه امپریالیسم کمک نکرده باشی، میشود حمله شخصی و مغلطه؟!(-:
درود به روان سالم شما.
هر وقت شما آمدی در شرکت نفت خود ایران کار کردی (که تازه همان هم میرود تو جیب امپریالیسم و موشک میشود سر مردم افغان) آنوقت بیا فرمان بده آمریکا از کجا برود بیرون یا به کجا داخل بشود!
ماشاالله سنگ پای قزوین جلوی شما کم رویی میکند.
مردم را در زندانهای جمهوری پر برکت اسلامی سلاخیی میکنند پول تیرشان را هم میگیرند، آقا معترض است که چرا آمریکا اشتباهی کسی را کشته گوسفند و پول داده! بپرسیم خوب نمیداد بهتر بود؟ جواب این است که نه اصلا از افغانستان برود بیرون!(-:
چشم الان تماس می گیرم دستور شما را منتقل میکنم. اصلا بهشان میگویم یکی از کارمندان شرکت نفتی فلان شما خیلی بدجور معترض است که شما دارید امپراطوری تان را اینطوری اداره میکنید و در خیالات خودش فکر میکند خیلی هم طرفدار حق و حقیقت است ولی «توپش» را ندارد که در مورد رفتار حکومت کشور خودش (که تازه امپراطوری هم نیست) با همین صراحت چیزی بگوید مبادا که آن نیمچه «توپش» را هم بکشند!
(راستی یک حمله شخصی دیگر، شما تصادفا مجرد و دنبال همسر نیستی؟ حدس میزنم باشی، بعد از اینکه به سلامتی متاهل شدی میبینیم اینجا چی چی مینویسی!(-:)
لایکلایک
دوست گرامي
با سلام
دولتهاي استعماري (سفيدـ مسيحي) از مبلغان مذهبي و كارشناسان علوم انساني ( مردم شناسان ـ جامعه شناسان ـ روانشناسان و ִִִִ) براي پيشبرد اهداف استعماري خود استفاده ميكنند ִ در مورد مبلغان مذهبي مسيحي , جومو كنياتا (رئيس جمهور فقيد كنيا ) به زيبايي بيان كرده است ִ او مي گويد : زماني كه مبلغان مسيحي به آفريقا آمدند آنها كتاب مقدس را داشتند و ما آفريقايي ها مالك زمينها بوديم ִ آنها به ما ياد دادند كه چگونه چشمان خود را ببنديم و دعا بخوانيم ִ زمانيكه ما چشمهاي خود را بازكرديم , ما كتاب مقدس را داشتيم و آنها مالك زمينها بودند ִ
مردم شنا سان وديگر كارشناسان علوم انساني هيچ كار بردي بغير از پيشبرد اهداف استعماري ندارند ִ اگر به تاريخ اين علوم نگاه كنيم خواهيم ديد كه اين گونه مطالعات و تحقيقات در ابتدا بوسيله افرادي از كشورهاي استعمار گر شروع شد ولي در طول زمان مردم كشورهاي استعمار شده به نيت واقعي آنها پي بردند و مخالفت با آنها بصورت ها ي مختلف از عدم همكاري , اخراج و حتي كشتن آنها به جرم جاسوسي شروع شد ִ استعمار گران همانند تغيير تاكتيكي سياسي خود كه ازحضور فيزيكي در دولتهاي كشورهاي استعمار شده به رفتن به پشت پرده و حمايت و گماشتن دولتهاي دست نشانده بود در زمينه علوم انساني نيز از همين روش استفاده كردند ִ نتيجه آن گسترش و رشد رشته هاي علوم انساني در دانشگاه هاي كشورهاي استعمار شده و اعطاي بورسهاي تحصيلي و تحقيقي به كارشناسان بومي اين رشته ها بود ִ با كمي دقت ميتوان به راحتي ديد كه نتيجه اينگونه تحقيقات فقط و فقط براي استعمارگران و گسترش منافع و اهداف فرهنگي , سياسي و اقتصادي مفيد بوده و كاربرد داردִ در ضمن مردم محلي نيز به كار افراد بومي كمتر مشكوك مي شوندִ
با احترام ـ كامران سپهري
پִن :با تشكر از شما , ميخواستم چنانچه مايل باشيد آدرس پست الكترونيكي مرا ksepehri@hotmail.com نيزدر پايان نظر من منتشر كنيد تا اگر كسي خواست بتواند با من تماس بگيرد ִ
لایکلایک
ممنون از کامنت شما.
لایکلایک
بامدادی >>اولین و مهمترین کاری که میتواند انجام دهد این است که نیروهایش را از خاک کشورهای دیگر خارج کند و با پذیرفتن قوانین بین‌المللی…
چه ر مانتینک، بعدش هم همه چی به خوبیه خوشی تموم میشه. خود ملت افغان هم با طلبان بالاخره یک جوری کنار میاد، اصلا نیاد به آمریکا چه.
وای از دست این آمریکایی های بد، همش دوست دارند آدم بکشند بی خودی. خوب لابد خیلی حال میده. دلشون واسا کسی نسوخته. منو باش فکر می کردم این آمریکایی ها دلشون واسا ملت افغان سوخته لشکرشون فرستادن اونجا حلوا پخش کنند. عجب احمقی بودم.
لایکلایک
اشکال نداره. همین که الان متوجه شدید آمریکا در افغانستان دنبال چیز دیگه‌ای هست خوبه.
خوشحالم که به خودتون آمدید.
لایکلایک
https://bamdadi.com/2010/02/08/the-power-of-frame/
این لینک جالبی است در همین وبلاگ که می توان برای نویسندگان هم بست داد(بامدادی). وقتی جنگی اتفاق بیافتد برویم و فقط شرح کشته شدن انسان های بی گناه را بدهیم، از جان دادن، تکه پاره شدن و فریاد های آن ها عکس بگیریم، سوز دلشان را بنویسیم، خود را جای آنان تصور کنیم و خرابی های جنگ را به نمایش بگذاریم و فقط فریاد بزنیم جنگ هرچه باشد بد است. بله جنگ بد است. من که جانم را خیلی دوست دارم.
لایکلایک
از توجهی که به بحث دارید ممنون هستم.
ولی متوجه نوع استدلال شما نمی‌شوم. به دلایل مختلف ایراد شما را در مورد این نوشته نمی‌توانم بپذیرم.
1. من سرباز(ها) را متهم نکردم و کنایه‌ی من به سیستم بزرگ‌تری است که آدم‌های منفرد در آن تصمیم‌گیرنده نیستند.
2. در اینجا ما از جنگ متجاوزانه صحبت میکنیم. آمریکا از وطن یا مردم‌اش دفاع نمیکند (در برابر تجاوزی مستقیم و آشکار) و از سوی مردم افغانستان مورد تهاجم قرار نگرفته است و در نتیجه حمله‌ی نظامی به افغانستان به احتمال زیاد در دسته‌بندی حمله‌ی متجاوزانه جای می‌گیرد. در چنین شرایطی نوشتن از درد و رنج نیروهای نظامی آمریکایی در افغانستان اگرچه در جای خودش میتواند موضوع جالبی باشد اما موضوع اصلی نیست.
لایکلایک
سرباز؟! کدام سرباز؟
همه پستهایت را نخواندم ولی تا آنجا که خواندم شما فقط جوانب منفی این جنگ در نظر می گیرید، گویی که این جنگ هیچ دست آوردی مثبتی برای افغانستان نداشته. منظورم من از آن لینک این بود که دوربین نوشتار شما فقط روی چپ (بخش منفی) ایستاده است.
البته نمی خواهم جان انسان ها را با چیزی مقایسه کنم ولی اگر 10 پست از بدی جنگ می گویید حداقل یک پست بگویید آیا حمله ی روسیه و آمریکا فرقی داشته؟ آیا رفتن طالبان زره ای مفید بوده، آیا دمکروسایی که با چماق به مردم افغانستان داده شده (هر چند کوتاه مدت یا ظاهری) پشیزی ارزش داشته؟ آیا واقعا هیچ دست آوردی نداشته یا چون آمریکا و هم پیمانهایش دنبال منافع خود هستند باید نادیده گرفته شود؟ آیا اگر دست آورد مثبتی می بینیم آن یک بستنی بی ارزش است که به افغان ها مانند یک بچه داده می شود؟
ما که جنگ را نقد می کنیم حداقل بگوییم تکلیف کشورهایی مثل افغانستان چه است؟
>حمله نظامی خوب بود ولی شخص حمله کننده باید ثابت می کرد که هیچ سودی از این جنگ نمی برد.
>آمریکا نباید حمله می کرد بلکه یک سری کشور های خوب دلسوخته باید حمله می کردند.
>کسی حمله نمی کرد ما طالبان را مثل سایرین تماشا می کردیم و رفتار طالبان را همین جا در وبلاگ نقد می کردیم تا آن ها روزی به خودشان می آمدند.
>اصولا طالبان و روند پیشرفت افغانستان بهتر از این نمی شد، از همان اول روسیه بی خودی حمله کرد دیگر هم کاریش نمیشه کرد.
>اصولا هرچه طالبان می کردند به پشتیبانی استکبار جهانی بوده و آن ها این دام را خودشان پهن کردند که روزی به آن جا حمله کنند وگرنه افغانستان ایزوله حتما برای خودش بهشت می شد.
>…
>…
این که فقط از بدی یک رخداد بگوییم کافی نیست، حداقل یک راه حل (هرچند چرند) برای مشکل (کدام مشکل، کی، کجا) نقد شده ارایه دهیم وگرنه فقط غر زدن و ایراد گرفتن کار سختی نیست مخصوصا اگر پای جان بشر در میان باشد.
لایکلایک
دوست کرامی
جنگ هیچ وقت و در هیچ کجا دست آورد مثبت نداشته و نخواهد داشت . هدف ، وسیله را توجیه نمی کند . یادمان باشد که طالبان باکمک دولت های آمریکا ، پاکستان و عربستان سعودی به قدرت رسیدند. هر ملتی خودش و فقط خودش میتواند و باید در مورد سرنوشت خود تصمیم بگیرد و عمل کند . زیرا هیج انسان و یا دولت یا ملتی دیگر نه شرایط و خواسته ها و امکانات و فرهنگ و ……. مردم کشوری دیگر را میداند یا می فهمد .
ما باید پیش فرض اینکه دنیا به یک مبصر نیاز دارد که با قدرت اوضاع دنیا را تنضیم کند را فراموش کنیم .
چنانچه مایل بودید میتوانیم به این گفتگو ادامه دهیم
با تشکر
کامران سپهری
لایکلایک
خوانندگان گرامی
دیدار دریابان ویلیام مکراین با آن پدر افغان و با رعایت و از طریق سنت و فرهنگ افغانستان به روشنی بیانگر شماری از اصول ما است:
ما مسوولیت اشتباهات خود را را قبول میکنیم و مانند بعضی دولتها اشتباهات خود را گردن دیگران انداخته و آنان را سرزنش نمیکنیم.
بر خلاف تبلیغات و اتهامات موجود مبنی بر تلاش ایالات متحده برای تغییر فرهنگ و ارزشها در منطقه، ما به فرهنگ و ارزشهای بومی احترام میگذاریم.
ما به جان و زندگی انسانها ارج می نهیم و مشگلاتی که این خانواده با آن روبرو شده بود را میفهمیم. در نتیجه، ما مسئولیت خود دیدیم که با سنت افغانستان به آنان تسلیت بگوییم.
ما میفهمیم که جنگ خوش آيند نیست ولی ضروری برای نابودی تروریسیم و تهدیدات نسبت به کشور مان و جامعه جهانی است. ما همچنین درک میکنیم که جنگی که مردم غیر نظامی در آن کاملا در امان باشند وجود نداشته اشت. بخصوص این امر در درگیری با دشمنی همچون طالبان دشوار تر است ، گروهی که پیوسته از مردم بی گناه و غیر نظامی به عنوان سپر استفاده می کند.
بسیار مهم است که شما تلاش کنید همه جوانب را در مورد افغانستان در نظر بگیرید و افغانستان امروز را با افغانستان دوره طالبان و مجاهدین مقایسه کنید. دوره ای که افغانستان در یک جنگ داخلی بی پایان به سر میبرد و طالبان با زنان و مردم افغانستان بسیار بی رحمانه رفتار میکردند. متوجه بودن این نکته هم مهم است که خطر طالبان تنها متوجه غرب نبود، بلکه متوجه همسایگان افغانستان مانند ایران نیز بود و آنها تا حد یک جنگ تمام عیار پیش رفتتند.
بسیاری از گزارش های بین المللی، سازمان های حقوق بشر و سازمان ملل متحد اعلام و تائید کرده اند که به دلیل روش های استفاده شده برای حفاظت از اشخاص غیر نظامی، تعداد تلفات غیر نظامی ناشی از عملیات ما کاهش یافته است. این در حالی است که همچنان تعداد کل تلفات در افغانستان افزایش یافته و اکثر تلفات ناشی از حملات طالبان بوده است. در بسیاری از این حملات طالبان، مردم غیر نظامی هدف اصلی بوده اند.
بعنوان مثال، این حقیقت در یکی از گزارش های اخیر سازمان ملل تائید شده است. بر اساس این گزارش، تلفات غیر نظامیان در افغانستان ناشی از حملات افراطیون طالبان از سال 2008 تا 2009، 41 درصد افزایش یافته است در حالی که تلفات غیرنظامیان ناشی ازعملیات نیروهای ائتلاف 30درصد کاهش یافته است.
حالا امنیت افغانستان هرجه بهتر و مردم افغانستان هر چه امیدوارتر به آینده کشور خود هستند. یک نظرسنجی تازه در افغانستان نشان میدهد که با وجود اینکه مردم افغانستان طالبان را عمده ترین تهدید میبینند، 70 درصد آنان آینده کشور خود را روشن میبینند و 40 درصد بر این باور هسستند که کشورشان در مسیر درستی حرکت میکند.
http://www.avapress.com/vdcjo8ev.uqeixzsffu.html
در حالی که ما بر زد طالبان میجنگیم و حضور و دهشت آنان را از افغانستان حذف میکنیم، ما با دولت و ملت افغانستان برای بازسازی کشورشان همکاری نیزدیک می کنیم. از سال 2001، ایالات متحده 38 بیلیون دولار صرف بازسازی افغانستان برای ساخت مدرسه، بیمارستان، راه و دیگر پروژه ها کرده است. ما در برنامه های کشاورزی نیز به دولت و مردم افغانستان کمک میکنیم. این برنامه شامل تشویق کشاورزان برای نکاشتن خش خاش است. ما برای برای کاشت محصولات دیگر به آنها کود، بذر و وام عرضه میکنیم. همچنین به آنها حقوق برای ساخت راه و جوبهای آبیاری پرداخت میکنیم.
این ویدیو نمونه ای از تلاش ایالات متحده و جامعه جهانی در بازسازی افغانستان است.
http://www.youtube.com/user/DigitalOutreachTeam#p/u/29/Fi6PxY-HPPw
مطالب زیر نمونهای بیشتری از پیشرفتهای حاصله برای مردم افغانستان از سرنگونی طالبان به این طرف می باشد:
از سال 2002 به این طرف 5 ملیون پناهنجوی افغان به کشور خود بازگشته اند.
درآمد سالیانه: با مقایسه با سالهای 2002 و 2003 با آخر سال 2008 و 2009 اقتصاد افغانستان 100 در صد رشد داشته است.
نزدیک به 8 ملیون تلفن همراه به مردم ارائه شده، در حالی که این شماره در سال 2001 صفر بود.
مطبوعات: 600 روزنامه، 90 کانال رادیو، و 20 کانال تلوزیونی، و 5 ازانس خبری در سراسر کشور فعالیت میکنند.
امکانات درمانی: 83 درصد افغانها به امکانات اولیه درمانی دسترسی دارند که این در سال 2002 فقط 8 درصد بود ( برآورد فعلی: 661 مرکز درمانی، 413 مرکز درمانی محلی، 66 بیمارستان منطقه ای و 33 بیمارستان استانی). چنانکه برآورد شده است، 35،000 به دلیل برنامه های واکسن زنده مانده اند که در غیر این صورت میتوانستند جان خود را از دست بدهند.
نتیجه تلاشهای یونیسف در بهبود مراقبتهای پس از تولد 26 درصد کاهش در مرگ و میر نوزادها و 22 در صد کاهش در مرگ و میر کودکان زیر پنچ سال در بین سالهای 2002 و 2008 بوده است.
آموزش و پرورش: از سال 2001 به این طرف، بیش از 2،000 مدرسه ساخته و یا بازسازی شده است. هم اکنون 13 دانشگاه دولتی، دیگر8 موسسه دولتی برای تحصلات ارشد و بیش از 12 دانشگاه خصوصی با 48،000 دانشجو فعالیت میکنند. 20 درصد دانشجوها بانوان هستند.در کابل، این آمار شامل 5 موسسه برای تحصلات ارشد، 14 هیئت علمی و بیش از 10،000 دانشجو است.
در مارس 2008، سال تحصیلی 2008 با حدود 44،000 پرسنل آموزش دیده برای درس دادن 6.2 ملیون کودک آغاز شد (بعلاوه 0.5 ملیون در مقایسه با سال2007) که 40 درصد آنها دختر بودند. زیر سلطه طالبان، فقط 1.0 ملیون پسسر در مدرصه حضور داشتند و برای دختران منوع بود و 23 معلم فعال 9،500 محصل را در میدادند.
بیش از 23،000 کیلومتر جاده بازسازی و یا اسفالت شده اند.
برای اطلاعات بیشتر در مورد بازسازی افغانستان، لطفا از اینجا کلیک کنید.
http://www.afghanembassy.ir/pj/index.php?option=com_content&view=article&id=188:-21-29-&catid=1:latest-news
با احترام
علی علوی
«دی.ی.تی» فرماندهی مرکزی ایالات متحده
http://www.centcom.mil/index.php?lang=fa
سنتکام را دنبال کنید
Facebook: http://www.facebook.com/pages/frmndhy-mrzy-ylt-mtdh/408886170528
Twitter: http://www.twitter.com/CENTCOMNEWS
YouTube: http://www.youtube.com/user/ccdet
Flickr: http://www.flickr.com/photos/29309499@N0
لایکلایک