اگر نیم‌نگاهی به خبرها انداخته باشید حتما متوجه شده‌اید که الان که این جمله‌ها را می‌نویسم یکی از واحدهای یکی از نیروگاه‌های هسته‌ای ژاپن (Fukushima Daiichi) در وضعیت بحران قرار دارد (چند نیروگاه دیگر هم دچار اختلالاتی شده‌اند). خلاصهٔ ماجرا آن‌طور که من برداشت کرده‌ام به این صورت است:
به خاطر وقوع زلزله برق داخلی نیروگاه قطع می‌شود و در نتیجه رآکتور و توربین‌های نیروگاه به صورت خودکار خاموش می‌شوند. اما اصولا رآکتور را نمی‌توان از نظر حرارتی به سرعت خاموش کرد و تشعشعات رادیواکتیو کماکان حرارت تولید می‌کنند. در نتیجه راکتور را حتی بعد از خارج شدن از مدار باید خنک کرد و مانع از داغ شدن بیش از حد آن شد. با توجه به قطع شدن برق نیروگاه، سیستم اضطراری نیروگاه (دیزل) انرژی مورد نیاز سیستم خنک کننده را تامین می‌کند اما یک ساعت بعد امواج سونامی می‌رسند و سیستم تولید برق اضطراری نیز از کار می‌افتد و وضعیت خطرناک «خاموشی کامل» (station blackout) رخ می‌دهد. اکنون دیگر برق کافی برای فعالیت سیستم خنک کنندهٔ نیروگاه وجود ندارد و آب (خنک کننده) کافی به داخل رآکتور پمپ نمی‌شود. با از کار افتادن سیستم خنک کنندهٔ رآکتور هستهٔ آن داغ و ذوب می‌شود و مواد رادیواکتیو وارد محفظهٔ ایمنی (containment building) که آخرین لایهٔ محافظ در برابر نشت مواد رادیواکتیو به محیط است می‌شوند. با افزایش شدید فشار داخل این محفظه، مسئولان نیروگاه مجبور می‌شوند مقداری از بخارهای رادیواکتیو داخل آن به بیرون (فضای آزاد) تخلیه کنند تا فشار داخل محفظه را کاهش دهند.
اگر چه مقدار اندکی مواد رادیواکتیو وارد محیط شده است اما شرایط هنوز تحت کنترل است. اما دست کم دو مشکل جدی وجود دارد: اول اینکه کارکنان نیروگاه اکنون در معرض تشعشع بالاتر از حد مجاز روزانه قرار دارند (به روز رسانی: یک ساعت ماندن در نیروگاه شخص را در معرض تششعشع مجاز معادل یک‌سال قرار می‌دهد. به عبارت دیگر حدود 9000 برابر حد معمول) و دوم اینکه ادامهٔ حضور گازهای داغ و پرفشار در محفظهٔ ایمنی بسیار خطرناک است، چرا که دیوارهٔ محفظه آخرین لایهٔ محافظتی است.
در شرایطی که ژاپن بعد از وقوع زلزله و سونامی مهیب در وضعیت بحرانی قرار دارد، دستور تخلیهٔ مناطق مسکونی به شعاع سه کیلومتر داده شد که با افزایش وضعیت خطرناک رآکتور شعاع تخلیه اکنون به ده کیلومتری نیروگاه رسیده است. وضعیت نیروگاه احتمالا به زودی (امیدوارم) از حالت خطرناک خارج خواهد شد اما وحشت و اضطراب عمومی ناشی از آن ادامه خواهد یافت و صنایع هسته‌ای ژاپن و سایر کشورهای جهان را تحت تاثیر قرار خواهد داد چرا که حتی اگر از این لحظه به بعد همه چیز به بهترین نحو پیش رود، هیچ‌کس نخواهد توانست انکار کند که ژاپن واقعا در آستانهٔ یک فاجعهٔ هسته‌ای قرار گرفته بود.
به روزرسانی 1: با رخ دادن انفجار در واحد مربوطه و دیدن عکس‌ها نگرانی‌ها ده‌ها برابر شده است. این انفجار شدید (عکس زیر) نشان می‌دهد که اوضاع به هیچ وجه تحت کنترل نیست. (مشاهدهٔ فیلم). حتی اگر لایهٔ محافظتی در اثر انفجار آسیب ندیده باشد، سوال اصلی این است که «چطور می‌توان سوخت هسته‌ای داخل رآکتور را خنک نگاه داشت؟». شعاع تخلیهٔ مردم به 20 کیلومتر افزایش یافته است.
به روزرسانی 2: اخبار انگلیسی بی‌بی‌سی به نقل از یک کارشناس هسته‌ای: به احتمال بسیار زیاد ذوب هسته‌ای رخ خواهد داد.
.
با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آن‌را از طریق اشتراک در خوراک آن پی‌گیری کنید. استفاده از مطالب و عکس‌های منتشر شده در وبلاگ‌ها و فوتوبلاگ‌های من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است.
بامدادی 
بیچاره‌ها .. انگاری ناف جاپنی‌ها رو با بمب اتمی و تشعشعات رادیواکتیوی گره زدن. از زمین و آسمون براشون می‌باره و اینا! خدا بهشون کمک کنه ..
لایکلایک
سلام
در اینجا (http://www.guardian.co.uk/world/2011/mar/12/japan-tsunami-nuclear-meltdown) خواندم که در راکتورهای آب سبک خطر انفجار قلب راکتور یا بروز پدیده سندروم چینی وجود ندارد و تنها مشکل خروج گازهای با فشار بالا و آلوده به مواد پرتوزاست. در حقیقت افزایش دما در چنین راکتورهایی خود باعث توقف واکنش زنجیره ای شکافت هسته ای می شود.
با تخلیه ساکنان اطراف نیروگاه تا شعاعی قابل اطمینان نیز می توان بخش عمده ای از اثرات سوء ازاد شدن گازهای آلوده را کنترل کرد.
به نظر می رسد معضل اصلی زین پس نه مقوله ای ایمنی مربوط به راکتور، که بحثی زیست محیطی و بهداشتی مربوط به نشت مواد پرتوزا باشد.
لایکلایک
سلام
به نظر می رسد باید کامنت قبلی را اصلاح کنم، چون متاسفانه آن چه که آرزو داشتم رخ ندهد در حال وقوع است. هرچند هنوز منشاء انفجار مشخص نیست، اما چنانچه شدت اسیب ها به اسکلت فولادی قلب راکتور زیاد باشد هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. باز هم امیدوارم مطابق بعضی نظرها، انفجار مربوط به تجمع گاز هیدروژن در راکتور باشد و نه ذوب هسته ای
لایکلایک
آره. البته علت انفجار هم ظاهرا همین بوده. اما خوب خطر ذوب هسته‌ای سر جای خودش هست هنوز.
لایکلایک
به نظر شما، ژاپنی ها که در نظم و تلاش یکی از ده کشور برتر جهان اند و در آسیا یکی از نمونه های مدیریت هستند، نمی توانند با این عذاب آسمانی دست و پنجه نرم کنند.
آنگاه آیا اگر برای نیروگاه بوشهر اتفاقی بیفتد، این مفتخرین به دستاوردهای پیشینیان و خودکامگان حکومت می توانند جمغو جور کنند ؟ آن هم در کشوری که صاحاب ندارد و هر کس هر غلطی دلش بخواهد می کند و افسار افسران دست خودشان نیست و دزدان و کودکان عقده ای نقش دکتر مکتر و کارشناس را بازی می کنند. آیا به راستی شما نگران ژاپن می شوید و نگرانی اصلی آژانس بین المللی لنرژی اتمی را از بی ارزگی ایران در اداره ی فاجعه ی احتمالی بوشهر درک نمی کنید.
چرا هیچ وقت راستش را نمی گویید که مثلا آمریکا بیشتر از اینکه نگران ساخت بمب هسته ای توسط ایران باشد، بیشتر نگران انفجار نیروگاه اتمی بوشهر است، نه اینکه دلش برای بوشهر و ایران بسوزد، «ه ، دلش برای جیب خودش که سرمایه داران عرب خلیج فارس ـتأمینش می کنند ، می سوزد و این سوزش دل ، حتی اگر برای ما نباشد، به نفع ما است.
پس مرد باشید و یک بار هم که شده پشت آن تریبون های کلفت و دراز تلویزیون بگویید که آژانس بین المللی انرژی هسته ای به این علت ایران را تحریم کرده که می ترسد ایران نتواند نشت احتمالی کارخانه ی اتمی بوشهر را تعمیر کند و در کشوری که همه بچه مدرسه ای ها بی نظم و شلوغ پلوغ اند و مشکلشان داشتن کوله پشتی و پاک کن قشنگ است ، نه شب امتحانی نبودن ، و مدیران ما همین بچه مدرسه ای های عقده ای دیروزند، آیا شما نمی ترسید که نیروگاه بوشهر را افتتاح کنید و آیندگان در مجله های خود بنویسند : بوشهر ، از افتتاح تا افتضاح !!!
لایکلایک