روبوسی خانم‌ها و آقایان به سبک پرشین

یک

– سلام. شما ایرانی هستید؟

– بله. این قدر واضح است؟ خیلی‌ها این‌جا به من می‌گویند که شبیه اسپانیش‌ها هستم.

– نه خیلی هم واضح نیست. شبیه اسپانیایی‌ها هم هستید.

دو

وسط بحث رسیدم. ایتالیایی در ادامه بحث از من پرسید:

– تو هم پرشین هستی؟

بی‌آن‌که از گفته‌های پرشین که قبل از من در جمع حاضر بود خبر داشته باشم گفتم من ایرانی هستم و از آن‌جا که ایران فقط شامل اقوام فارس نیست و کشوری به اسم پرشیا هم در حال حاضر وجود ندارد ترجیح می‌دهم از اصطلاح پرشین استفاده نکنم. اما یک ایرانی ممکن است فارس یا ترک یا کرد یا عرب باشد.

ایتالیایی که انگار کمی گیج شده بود نگاهی به پرشین انداخت و گفت:

– این که نظرش کاملا برعکس شماست؟

سه

داشتم اصطلاح «مفت باشه کوفت باشه» را برای دوستی کانادایی توضیح می‌دادم که دیدم پرشین با چشم و ابرو اشاره می‌کند که نگو. اعتنا نکردم و برایش قشنگ توضیح دادم که ببینید این یک اصطلاح مهم در جامعه ماست. اگر چیزی مفت و بی‌دردسر ارائه شود بعید است از خیرش بگذریم حتی اگر زیاد هم به کارمان نیاید. برخلاف تصور پرشین، طرف فکر بدی در مورد ما نکرد و تایید کرد که آن‌ها هم مثل ما ایرانی‌ها از کوفت مفت به سادگی نمی‌گذرند!

چهار

موقع خداحافظی رسیده بود. ما چهار نفر بودیم: پرشین که اصرار داشت واژه ایران یا ایرانی را به کار نبرد، یک کانادایی دارای صراحت کلام، یک ایتالیایی و من.

خداحافظی کردیم به شیوه‌ای نیمه‌ایرانی و نیمه‌اروپایی. کانادایی نگاه متعجبی به پرشین انداخت و گفت:

– مگر شما نگفتید موقع خداحافظی رسمتان این است که خانم‌ها و آقایان روبوسی می‌کنند؟ منظورتان این بود که فقط وقتی روبوسی می‌کنید که ایرانی دیگری در جمع‌تان نباشد؟