در نوشته قبلی نگاهی برونی به بحث انتخابات داشتم. یعنی اساسا به بحث مربوط به «شرکت کردن» یا «شرکت نکردن» در انتخابات پرداختم و توضیح دادم که در شرایط خاصی که بر کشور حاکم است «من» خواه ناخواه متمایل به گزینه «حامی نظام و امیدوار به عادی‌تر شدن شرایط و در نتیجه بازگشت به وضعیت حامی و منتقد نظام» شده‌ام و توضیح دادم که این انتخاب مرا به سمت شرکت در انتخابات و رای دادن سوق می‌دهد.
اما اگر بحث بالا برای شرکت شما در انتخابات قانع کننده نیست، اجازه دهید نگاهی درونی (درون نظامی) هم به بحث انتخابات داشته باشیم. اصلا اجازه دهیم یک لحظه بحث حمایت، انتقاد، براندازی یا انفعال را بگذاریم کنار و با نگاهی عمل‌گرایانه به انتخابات ببینیم آیا در این انتخابات چیز معناداری وجود دارد که اصلا بخواهیم شرکت کردن در آن‌را مورد بررسی قرار دهیم؟
ببینید اگر وقایع سال‌های اخیر را خوب و با دقت مرور کنیم متوجه چند روند مهم در داخل نظام جمهوری اسلامی ایران می‌شویم. یکی از این روندها حذف یا تضعیف شدید گروه‌های موسوم به اصلاح‌طلب در داخل حکومت بوده است که موضوعی است مفصل اما آشکار. اما درست در موقعیتی که بسیاری گمان می‌بردند با حذف اصلاح‌طلبان سیستم سیاسی در ایران همگن و یک‌کاسه شده است، اختلاف‌های عمیق بین گروه‌های اصول‌گرای باقی‌مانده در عرصه سیاسی علنی شد. چرا می‌گویم علنی، چون معتقدم این اختلاف‌ها از قبل وجود داشته و فقط منتظر شرایطی بوده که رو شود. به هر حال این اختلاف‌ها و رقابت‌ها در دو سال اخیر علنی شدند. برای سادگی اجازه دهید موضوع را ساده کنیم و فرض کنیم دو جناح جدید (و جدی) در این میان آشکارا به رقابت سیاسی با هم پرداختند که از قضا اختلاف دیدگاه‌هایشان در مورد موضوعات مختلف سیاسی و اجتماعی کاملا جدی است به گونه‌ای که به نظر می‌رسد هر دو می‌خواهند به طور کامل طرف مقابل را حذف کنند (در صورت توان).
این رقابت (یکی برای کسب قدرت بیشتر و دیگری برای پس زدن رقیب و بقاء سیاسی) بسیار جدی و عمیق شد و کار به جایی رسید که دو طرف از امکانات خود برای ضربه زدن و محدود کردن طرف مقابل استفاده کردند. انتخابات مجلس یکی از مهم‌ترین عرصه‌های رقابت بین این دو گروه است برای افزایش قدرت رسمی در حاکمیت.
من فکر میکنم دست کم به دو دلیل انتخابات پیش رو، انتخاباتی معنادار و جدی و سالم است:
۱) دست کم دو جناح واقعی و نیرومند در حال رقابت بر سر به دست آوردن دست بالا در مجلس هستند.
۲) وقتی دو رقیب نیرومند که هر دو هم امکانات کافی در مراکز قدرت دارند در حال نظارت بر هم هستند مسلما انتخابات سالمی در پیش خواهیم داشت.
به این دو دلیل (احتمالا) انتخابات سالم و جدی‌ای پیش رو خواهیم داشت. این رقابت جدی است و بدون رای من و شما هم کار خودش را خواهد کرد و به هر حال یکی از این جناح‌ها دست بالا را در مجلس خواهد گرفت. حالا سوالی که من و شما باید از خودمان بپرسیم این است که آیا واقعا بین جناح «الف» و جناح «ب» تفاوتی در اداره کشور نمی‌بینیم؟ آیا واقعا متوجه رویکرد تمامیت‌خواه، حذفی، آشوب‌گرایانه، بحران‌ساز و ماجراجویانه یکی از این جناح‌ها نیستیم که به نظر می‌رسد برای پیشبرد مقاصد خود حاضر است هر چیزی را (از جیب رقیب یا مردم) هزینه کند؟
تصمیم با شماست.
پی‌نوشت:
برای اینکه بحث از هسته اصلی آن خارج نشود اجازه دهید خودم از پیش به انتقادهای احتمالی پاسخ دهم:
- بله می‌دانم این انتخابات به آن معنایی که مورد قبول من یا شما باشد آزاد نیست و خیلی از نامزدها امکان حضور در رقابت را ندارند. اما همان‌طور که گفتم از دید عمل‌گرایانه تحلیل کرده‌ام، یعنی آن‌چه در عمل در حال اتفاق افتادن است و نه آن‌چه دوست دارم رخ دهد.
- بله می‌دانم انتخابات قبلی بسیار مساله‌دار بود و خود من هم از کسانی بودم و هستم که نسبت به رویکرد حاکمیت در آن دوران معترض و منتقد بودم و هستم. اما با توجه به آن دو موردی که گفتم، این انتخابات را سالم و جدی می‌دانم.
- بله می‌دانم شرکت من و شما در انتخابات باعث می‌شود که نظام از آن بهره‌برداری تبلیغاتی کند. خوب بهره‌برداری تبلیغاتی کند؟ چه اشکالی دارد و چه ارتباطی به تحلیل من و شما زا شرایط دارد؟ نهادهای سیاسی به هر حال همیشه دست به دامن رسانه و پروپاگاندای سیاسی هستند ولی این مساله نباید برای من و شما مهم باشد. من سعی میکنم هیچ وقت ادعاها و شعارهای سیاسی را در تصمیم سیاسی خودم دخالت ندهم و روی‌کردم بیشتر بر اساس تحلیل‌های خودم باشد تا مواضع عاطفی و واکنشی به این یا آن موضوع.
با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آن‌را از طریق اشتراک در خوراک آن پی‌گیری کنید. استفاده از مطالب و عکس‌های منتشر شده در وبلاگ‌ها و فوتوبلاگ‌های من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است.
بامدادی 
من از دلیل دوم شما استنباط نمی کنم این انتخابات سالم خواهد بود. نتیجه ای که با شناخت من از این دو گروه مقابل که هر دو هم در مراحل مختلف نشان دادند تنها اصلی که صد در صد بهش معتقد هستند قدرته، میشه گرفت اینه که هر دو گروه در حد توان و در مراکز قدرت در اختیار خود به تقلب دست خواهند زد. ممکنه نتیجه نهایی موازنه‌ای به نفع هر دو طرف باشه و زور یک گروه به دیگری نچربه، ولی معنی‌اش این نیست که رای شما اثری گذاشته و خوانده شده. من به این دلیل رای نمیدهم! برای اثبات حرفم هم منتظر بی بصیرت شدن آقای مطهری هستم که از الان مشخصه در تهران رایهاش خوانده نشده یا کمتر خوانده خواهند شد و غیر ممکنه مکانی که در نظرسنجی ها داره رو در انتخابات به دست بیاره.
لایکلایک
قبول دارم که این وضعیت محتمل است و نگرانی من هم هست. رای‌های آقای مطهری احتمالا نشانه خوبی خواهد بود که به ما نشان می‌دهد انتخابات تا چه حد سالم برگزار شده. دست کم به صورت سلبی، یعنی اگر رای زیاد آورد شاید چیزی را ثابت نکند، اما اگر رای کم آورد احتمالا جایی از کار جدا می‌لنگد!
لایکلایک
هرچند مخالف حاکمیت هستی اما آدم منصفی هستی! آفرین.
لایکلایک
نظر لطف شماست.
لایکلایک
آقایان رفسنجانی، حسن خمینی و
محمد خاتمی و مراجع مذهبی از
انتخابات حمایتی نکردند.واضح است
که در صورت سکوت مراجع
و شخصیت های تاثیر گذار و
شناخته شده‌ای نظیر این
افرادیا سایرین که مهر سکوت
برلب زده اند،مجلس آینده نه
تنها مشروعیت مردمی ندارد،
بلکه بخش مهمی از حاکمیت نیز
آن را قبول ندارد.مجلس آینده،
شعبه ایست از بیت رهبری
و سرنوشت آن مستقیما بستگی پیدا
می کند با سرنوشت شخص رهبر
و
حوادثی که در کمین کشور است.
لایکلایک
نه مجلس و نه نظام مشروعیت خود رو از چند فرد معدود یا شخصیت های سیاسی مختلف نمی گیرد.
لایکلایک
دوست تغییر جهت داده، مواظب باش:
شرکت مردم در انتخابات، آقای خامنه ای را به ادامه رویاروئی با مردم و ادامه سیاست هائی که به بحران همه جانبه داخلی ختم شده و در ادامه به جنگ ختم خواهد شد تشویق می کند. بنابراین، شرکت مردم درانتخابات و حمایت از پیشنهادهای آقای خامنه ای برای تشویق مردم به شرکت در انتخابات، خود به معنای استقبال از حمله و جنگ است!
آن که حقیقت را نمی داند فقط نادان است ، اما آن که حقیقت را می داند و آن را دروغ می نامد ، تبهکار است .
زندگی گالیله/برتولت برشت
لایکلایک
با شما موافق نیستم.
لایکلایک
راه جلوگیری از جنگ و شرکت مردم در انتخابات همان است که یکسال پیش محمد خاتمی بعنوان پیشنهاد مطرح کرد و خامنه ای آن را نپذیرفت. همانگونه که زیر بار پیشنهادهای هاشمی رفسنجانی در آخرین نماز جمعه وی نرفت و تن به آزادی دستگیر شدگان سیاسی و رسیدگی به نتیجه انتخابات 22 خرداد نداد.
آقای خامنه ای با سخنرانی دیروز خود، به همان شیوه ای متوسل شد که در اولین نماز جمعه پس از انتخابات متوسل شد. یعنی انداختن فاجعه حمله به ایران به گردن مخالفان سیاست های جنگی اش. همانگونه که کشتار مردم از هفته دوم انتخابات 22 خرداد را خواست بیاندازد به گردن موسوی و کروبی!
لایکلایک
در انتخابات نمایشی و غیر آزاد دوازدهم اسفندماه شرکت نمی کنم و رأی نمی دهم
به قول سید مصطفی تاجزاده در اعتراض به :
۱- عدم رسیدگی به شکایات ما از کودتاچیان انتخابات ۸۸
۲- انتصاب مجدد آقای جنتی و دیگر متخلفان انتخابات پیشین
۳- تداوم دخالت های غیرقانونی نیروهای نظامی و امنیتی در انتخابات آتی و تلاش برای مهندسی آن
۴- حبس خانگی غیرقانونی دو نامزد انتخابات گذشته (آقایان موسوی و کروبی)
۵- انحلال غیرقانونی احزاب اصلاح طلب جبهه مشارکت ایران اسلامی و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی
۶- توقیف و تعطیلی اکثر قریب به اتفاق مطبوعات منتقد حاکمیت تک صدایی
۷- تداوم حاکمیت نظامی و استمرار فضای پلیسی و امنیتی
۸- صدور احکام فرمایشی و فله ای قضایی علیه مخالفان انتخاباتی گذشته
۹- تقلیل جایگاه رهبری نظام به رهبری یک جناح (اقتدارگرا)
۱۰- بی توجهی به پیشنهادهای دلسوزانه و حداقلی خاتمی
و برای:
۱- مقابله با حکومت دروغ و فساد و بی لیاقتی
۲- جلوگیری از استقرار دیکتاتوری مطلقه فردی
۳- افشای مجلس بله قربان گویی که هیچ نقش مهمی در کنترل و امحای فقر، بیکاری، بزه های اجتماعی، انزوای بین المللی و پاسخ گو کردن ارکان حکومت و رهبری نظام ندارد.
در انتخابات نمایشی و غیر آزاد دوازدهم اسفندماه شرکت نمی کنم و رأی نمی دهم.
لایکلایک
خواستم دوباره جواب بدم اما…
احساس حاکم بر این نوشته رو به اون منطق حاکم بر نوشته شما صدها صدها و هزاران بار ترجیح میدم:
http://www.dreamlandblog.com/2012/03/01/i/02,28,19/
لایکلایک
احساس شما و نویسنده محترم است و من هم با آن ابراز همدردی می کنم. این احساس ها می تواند من یا شما را به سوی اپوزیسیون سوق دهد یا خیر. در مورد من این عواطف اگر چه مهم هستند اما برای این که من را به اپوزیسون خواهان تغییر رژیم سوق دهند کافی نیستند.
لایکلایک
تمام این استدلال ها و همچنین استدلال های مخالفین برای مزایای شرکت یا عدم شرکت در انتخابات، گزاره هایی کیفی است و ما امکان برآورد میزان دقیق و کمی اثر گذاری این فاکتورها رو نداریم.
نیرو های وابسته به این باند ها در شهرستان ها زیاد قابل تفکیک نیست و این رقابت جناحی به این صورت که در تهران و بعضی شهر های بزرگ وجود دارد برای اکثر کرسی ها قابل تعریف نیست. جدای از نهاد مجلس که هنوز تا حد محدودی از رای مردم اثر پذیر است، سایر نهاد های حاکمیت انتصابی است و نیروهای وابسته بر هر دو باند با قدرت در آن حضور دارند!
نباید فراموش کنیم که طیف اصولگرا (شامل هر دو باند) نقش راهبردی و آگاهانه ای در تضعیف مردم سالاری ایفا کرده و اصولا برای مردم جایگاه پوپولیستی و تبلیغاتی قائل است, بنابر این حتی در شرایط فعلی بر هم کنش این دو گروه از اصولگرایان بر عکس به تضعیف مشروعیت نظام منجر می شود و حتی یک انتخابات سالم و درست در میان کاندید هایی که برای رسیدن به قدرت روش های مختلف غیر دموکراتیک را در اولویت می دانند، منجر به چالش های جدی درون ساختاری نظام و نه انسجام حاکمیت خواهد شد!
به دلایل فوق و به عنوان برآیندی بر دلایل موافق و مخالف, یک تحلیل سوم هم ممکن است این باشد که شرکت یا عدم شرکت دراین انتخابات واقعا فاکتور عامل و اثر گذاری نباشد! بلکه در نهایت تحولات درون ساختاری نظام، ائتلاف ها ، اهرم های فشار سیاسی و تاکتیک ها و راهبردهای غیر رسمی نتیجه بازی را روشن خواهد کرد که مشخصا در این مرحله مردم نقشی ندارند.
لایکلایک
تقریبا کاملا با شما موافقم. به خصوص در مورد تحلیل سوم.
لایکلایک
اگر اجازه بدید من مقاله شما را در یک جمله خلاصه کنم: «من در انتخابات شرکت میکنم و بین بد و بدتر به بد رای میدهم». استدلال آشنا نیست؟ البته ما مدتهاست بین بد و بدتر بد را انتخاب میکنم. مشکل اینجاست که بد امروز بدتر دیروز است.
دماسنج شما برای سلامت انتخابات، جناب آقای مطهری، دغدغه اشان چیست؟ اینکه دولت در مساله حجاب در جامعه سهل انگاری میکند.
من در خارج از کشور زندگی میکنم و حق رای ندارم. ولی اکیدا تمام اعضای خانواده در ایران را از شرکت در انتخابات ولو به جهت داشتم مهر در شناسنامه منع کرده ام.
لایکلایک
از این استدلال بد و بدتر خوشم نمی آید چون ارزشی است و بحث‌های متعارف اخلاقی را وارد سیاست روزمره میکند.
لایکلایک
شما اگر مایلید حرف بنده رو بپیچونید مختارید و الا واضح بود که منظور من از بد و بدتر، اخلاقی نیست بلکه نتیجه ی بد و بدتر از نظر «عملگرایی سیاسی» است. در این انتخابات به زعم شما سالم چه تفاوت میکنه علی لاریجانی رییس مجلس بشه یا حداد عادل؟ چه فرقی میکنه مطهری و کاتوزیان برن مجلس یا مرتضی آقا تهرانی؟ منظورم به حال مردم کوجه و خیابونه اگر باز متوجه نیستید. همه آستان بوس درگاه و گوش به فرمان هستند.
لایکلایک
برای من واضح نبود. اما با این توضیح شما واضح شد.
خوب از نظر همین عمل گرایی سیاسی به نظر شما فرقی میان نماینده ای که شجاعانه صدای متین و انتقادی اش را در صحن مجلس می شنویم با فرضا فرد دیگری که چنین صدایی ندارد نیست؟
من فکر می کنم مجلس قوی و سالم (به صورت نسبی صحبت می کنم) با مجلس ضعیف و ناسالم برای خاص و عام فرق می کند.
لایکلایک
صدای متین و انتقادی آقای مطهری رو میفرمایید دیگه؟ عرض که کردم، یکی از بندهای انتقاد ایشان به دولت حجاب جامعه است. به قول آقای احمدی نژاد «الان مشکل جامعه ما اینه؟؟».
پیش از نمایندگی مجلسشان ، بنده دو سال در کسوت دانشجوی کارشناسی ارشد در محضر آقای کاتوزیان بودم و از نزدیک با اخلاق و روحیات ماکیاولیستی ایشان آشنایی دارم. از انتقادات و صورت اصلاح کرده ی مترقی مابانه اشون پناه میبرم به آیت الله مصباح!
حتی الان هم که ساکن خارج از کشور و مشغول کار در دانشگاهم از عذاب مشاهده فساد آقایون خلاصی ندارم. هر روز دسته دسته فرزندان بی لیاقت و بی کفایت خودشان را با پولهای بادآورده آنچنانی در ظاهر برای تحصیل و در اصل برای فرار از مهلکه راهی فرنگ میکنند، بی سر و صدا. در یک مورد خدمت شما بگم که کادوی فارغ التحصیلی یکی از آقازاده ها قصری است که خانه سه میلیون آقای جهرمی فراری گاراژش هم محسوب نمیشود. شوربختانه اینها چیزهایی است که با چشم خودم میبینم نمیتوانم خودم را گول بزنم که این اخبار دروغ است.
لایکلایک
مشکل استدلالتان اینجاست که در انتخابات 2 جناح اصولگرا رقابت نمی کنند بلکه ملغمه ای از افراد در لیست های مختلف شرکت دارند. رای من و شما تاثیر روشنی روی آرایش جناح های داخل مجلس نخواهد گذاشت. یک عنصر بسیار تاثیرگذارتر در آنآرایش مواضع رهبری است که می تواند کاری کند اقلیت بر اکثریت بشورد و اکثریت برای متهم نشدن به بی بصیرتی و نفاق و … به حالت انفعال فرو رود.
از طرف دیگر اگر با همه اقدامات دو سال گذشته درصد مشارکت معمولی باشد استدلال جناح اقتدارگراتر اثبات می شود و این جناح برای اقدامات بعدی قدرت می گیرد.
لایکلایک
ممکن است حق با شما باشد. اما به نظرم فرض این که جناح نیرومند دولت به همین سادگی کاملا حذف شده باشد کمی ساده اندیشانه است. در ضمن فقط لیست های تهران را نبینید. رقابت در سراسر کشور است و این جا کمیت حرف اول را می زند یعنی هیات ريسه همه چیز نیست.
لایکلایک
آنجا كه آزادي نيست، اگر رای دادن چیزی را تغییر می داد،
اجازه نمی دادند که رای بدهید !!
(مارک تواین)
لایکلایک
موافقم. پس اگر رای بدهیم و چیزی هم در اثر این رای دادن عوض شود می توانیم نتیجه بگیریم که آزادی داریم؟
لایکلایک
غیر از علی مطهری و یکی دو کاندیدای دیگر بقیه همه در همه ی لیست ها هستند همین صدای ملت غفوری فرد را در لیسش دارد که در حای دیگر با بذرپاش و زارعی و .. لیست داده . حداد هم در پایداری است هم در جبهه متحد . بعد هم من معتقد به حرکت جمعی هستند (موج) وقتی مردم اعلام میکنند رای نمیدهیم باآنها همراهی میکنم اگر قرار به تغییر باشد اراده ی جمعی میطلبد نه ارادهی فردی
لایکلایک
فکر میکنم همه داستان به تهران خلاصه نمی شود. قبول دارم که اغلب فهرست های تهران اشتراک های قابل توجهی دارند.
لایکلایک
(این کامنت بنا به درخواست کامنت گذار حذف شد.)
لایکلایک
I am barging is with not much information about Iran’s political situation. Though, does it make any difference which party wins in this election? Is this a fight between bad and worse or a fight between the worstS. Could any of these parties be better than the other for people, the country, the economy, and foreign policies?
Besides, I think politics is a combination of “vote for what you believe in “and also do what you think most people will do. The bigger group of a similar action always makes a bigger difference.
.
لایکلایک
به نظر من شرکت یا عدم شرکت در انتخابات به خودی خود نه مثبت ونه منفی است و بستگی به تحلیل ما از شرایط داره من تا سال88 در تمام انتخابات ها شرکت میکردم و بقیه رو هم تشویق میکردم چون معتقد بودم هنوز شرایط اصلاح از طزیق مشارکت در حاکمیت وجود داره اما پس از انتخابات قبلی و موضع غیر قابل سازش خامنه ای به این نتیجه رسیدم که راه اصلاح حاکمیت در مبارزه منفی و عدم مشارکت هست که بلاخره باعث شنیده شدن صدای معترضین در لایه های بالایی حکومت میشه . درسته که اینکار باعث به خطر افتادن امنیت مملکت ممکنه بشه اما اگه درست فکر کنی طرف مقابل چیزهای بیشتری برای ازدست دادن داره تا ما و شاید اونقدر عاقل باشه که برای منافع خودش حاضر به سازش و اصلاح بشه
لایکلایک
طرف چیزهای زیادی برای از دست دادن داره اما فراموش نکنید که کسی که در درجه اول هزینه نقدی و مادی و معنوی سنگین می پردازه من و شما هستیم.
لایکلایک
جناب انسان، متوجه نمی شوم از چه چیز این قدر عصبانی هستید؟ حرفی دارید بزنید. حرفی هم ندارید به سلامت.
لایکلایک