«عرب خشمگین» به درستی این نکته‌ی مهم را یادآوری میکند که آن‌چه طرف‌داران معترضان دولت اسد نمی‌دانند این است که آمریکا (و اسرائیل) خواستار تغییر رژیم در سوریه نیستند. دلیل آن هم این است که از سال ۱۹۷۴ تاکنون یک پیمان نانوشته‌ی صلح بین سوریه و اسرائیل نوشته شده و رژیم اسد به آن وفادار مانده و مرزهایش با اسرائیل را آرام و تحت کنترل نگاه داشته است. به همین دلیل آمریکا و اسرائیل تمایل دارند این پیمان نانوشته‌ی صلح با برقراری و تثبیت رژیم سیاسی در سوریه ادامه یابد.
یک چیز را مسلم بدانید. آمریکا و اسرائیل چه با ضعیف کردن رژیم فعلی اسد به این منظور برسند، و چه بدون اسد، خواستار تغییر ماهوی در رژیم سیاسی فعلی و دستگاه‌های نظامی-امنیتی آن نیستند. به عبارت دیگر، دیکتاتوری و اقتدارگرایی در سوریه قرار نیست برود و به جایش یک رژیم لیبرال و دموکرات بیاید. دلیلش هم آن است که هر رژیم سیاسی دموکراتیک در سوریه، به احتمال زیاد موضع خصمانه‌ای علیه اسرائیل خواهد داشت.
این مساله چندان ربطی به خواست و اراده مردم سوریه (منظورم گروه‌های شبه‌نظامی حمایت شده توسط آمریکا و ناتو نیست) ندارد. آن‌ها مسلما در جستجوی ابقای دیکتاتوری و اقتدارگرایی در این کشور نیستند، اما تحولاتی که به دنبال حمایت از گروه‌هایی نظیر ارتش آزاد سوریه توسط آمریکا، اسرائیل و ناتو (و دیگران) رخ خواهد داد، تحولات دموکراتیکی نخواهند بود.
این شاید بزرگ‌ترین توهم طرف‌داران سوری (و ایرانی) جنبش اعتراضی در سوریه باشد.
با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آن‌را از طریق اشتراک در خوراک آن پی‌گیری کنید. استفاده از مطالب و عکس‌های منتشر شده در وبلاگ‌ها و فوتوبلاگ‌های من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است.
بامدادی 