ما در دوران تاریکی زندگی می‌کنیم. دورانی که در آن آزادی‌ها رنگ می‌بازند و جایی برای انتقاد وجود ندارد. دنیایی که در آن تمامیت‌گرایی-تمامیت‌گرایی شرکت‌های چند ملیتی و بازار-حتی دیگر احتیاجی به یک ایدئولوژی ندارد و عدم تحمل مذهبی در حال گسترش است. ۱۹۸۴ اورول همین حالا هم این‌جاست. [1]
We live in a dark age, when freedoms are diminishing, when there is no space for criticism, when totalitarianism—the totalitarianism of multinational corporations, of the marketplace—no longer even needs an ideology, and religious intolerance is on the rise. Orwell’s ‘1984’ is already here. [1]
[1]F. Eberstadt, “José Saramago, the Unexpected Fantasist,” The New York Times, 26-Aug-2007.
پی‌نوشت: به بهانه‌ی تماشای فیلم «دشمن» (Enemy) که اقتباسی خلاقانه از رمان «دوگانه» (The Double) اثر خوزه ساراماگو است.
با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آن‌را از طریق اشتراک در خوراک آن پی‌گیری کنید. استفاده از مطالب و عکس‌های منتشر شده در وبلاگ‌ها و فوتوبلاگ‌های من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است. در ضمن جهت گفتگو و تبادل نظر، شما را به حضور و مشارکت در گوگل‌پلاس دعوت می‌کنم.
بامدادی 
وقتی فیلم رو معرفی کردی رفتم دیدم. جالب و عجیب بود. نکته اصلی طرح فیلم بود که شاهت خاصی به «جان مالکوویچ بودن» داشت.
لایکلایک
می‌دونم که احتمالا جرمی به سختی بخشودنی حساب می‌شه اما اعتراف می‌کنم که «جان مالکوویچ بودن» رو ندیدم. اما چند وقته که قصد دارم تماشاش کنم. فکر کنم دیگه وقتشه…
ممنون از یادآوری 🙂
لایکلایک