گوگل‌ریدر به زودی تعطیل می‌شود. در میان مطالبی که در طول سال‌ها استفاده از گوگل‌ریدر ستاره زده‌ام می‌چرخم. تاریخ خوانش‌های خودم را می‌بینم. تاریخ نوشته‌های آدم‌هایی که می‌خوانمشان. تاریخ عوض شدن‌ها، موضوعات داغ روز، فلان تکنولوژی وب که آن‌روزها به انقلابی بنیادین می‌مانست اما امروز یک موضوع از رده خارج است که به خواندن عنوانش هم نمی‌ارزد. بخش بزرگی از چیزهایی که ستاره زده‌ام به شکل باور نکردنی‌ای از رده خارج شده‌اند. انگار مال اعصار گذشته‌اند. انگار نه انگار من آن‌ها را ستاره زده‌ام. نه یادم هست کی آن‌ها را خوانده‌ام و نه باور می‌کنم که روزی آن‌ها را مهم پنداشته‌ام… اما همه‌‌شان این‌طور نیستند. نوشته‌هایی هستند که نباید خاک بخورند. باید همیشه رو باشند تا دوباره خوانده شوند. مثل کتاب شعر خوب، مثل یک سی‌دی موسیقی پر از خاطره…. باید دم دست باشند. اما وب شلوغ است و لایه‌های زمان و صفحه‌ها روی نوشته‌های خوب انباشته می‌شوند. باز گردیم به روزها و سال‌های قبل. نوشته‌های خوب را از زیر خاک‌ها در بیاوریم و بازخوانی‌شان کنیم. بحث اصلا موافقت یا مخالفت نیست. بحث فقط بازخوانی است و بازخوانی و بازخوانی. اجازه دهید چند نمونه از این نوشتهها را با هم دوباره بخوانیم. لازم به توضیح نیست که این‌ها فقط بخشی از نوشته‌های خوبی هستند که توی آرشیو ستاره‌هایم هست. در ضمن بعضی از این نوشتهها در جاهای دیگر (مثل دلیشز یا دییگو و یا توی همین بامدادی در قسمت لینک‌های روز) آرشیو شده. اما به هر حال این گزیده را برای مراجعه‌ی آتی خودم و احتمالا شما بازنشر می‌کنم.
این یک پست طولانی است، کل آن‌را می‌توانید به صورت پی‌دی‌اف از این‌جا دریافت کنید.
به خواندن ادامه دهید «نوشته‌هایی خاک‌آلوده که هنوز تازه‌اند»
