برچسب‌ها: باتلاق

دو نفر که با هم در یک رابطه‌اند باید همدیگر را همان‌گونه که هستند دوست داشته باشند و بپذیرند. اگر همه‌اش بخواهند از یکدیگر ایراد بگیرند  و غر و سر کوفت بزنند معنایش این است که آن رابطه تمام شده ولی به زور اینرسی است که هنوز پیش می‌رود.  اینرسی هم به خاطر قدمت رابطه یا عادت یا تعهد یا عرف یا رودربایستی یا خجالت یا نیاز یا ترس از تنهایی یا خیلی چیزهای دیگر ایجاد می‌شود و خارج شدن از رابطه را سخت‌تر می‌کند. هر چه اینرسی یک رابطه بیشتر باشد، خارج شدن از آن سخت‌تر است. مثل ماشینی می‌ماند که سرعت زیادی دارد و حتی اگر موتورش خراب بشود هم به خاطر اینرسی حرکتی‌ای که دارد تا مدت‌ها همان‌طور پیش می‌رود و متوقف کردن یا پیاده شدن از آن کار ساده‌ای نیست.

بله. حکایت رابطه‌ای که عملا تمام شده ولی به خاطر اینرسی درونی‌اش هنوز پیش می‌رود هم همین‌طور است. دو نفر نمی‌توانند به راحتی از چنین رابطه‌ای خارج شوند. چون کار سختی است و انرژی لازم دارد. اینرسی فشار می‌آورد به سمت جلو و دو نفر که توی ماشین بی‌ترمز رابطه نشسته‌اند همین‌طور گیج می‌زنند و جیغ‌ می‌کشند و پایین و پایین‌تر می‌روند. دست و پا می‌زنند و سقوط می‌کنند و پایین‌تر می‌روند. آن‌قدر پایین می‌روند که ناگهان به خودشان می‌آیند و می‌بینند همه جا تاریک است و هیچ حرکتی نیست و هیچ چیز باقی نمانده جز لجن. همه چیز به گند کشیده شده. همه چیز. از دهان‌هایشان گرفته تا چشم‌ها و گوش‌ها و هیکل‌هایشان؛ از فرق سر تا نوک پا و از افق تا افق لبریز از گند و لجن شده است.

خیلی وقت‌ها می‌شنوم که افراد از این‌که شریکشان در یک رابطه ترکشان کرده می‌نالند. اما در بیشتر موارد اگر خوب دقت کنند و با خودشان صادق باشند متوجه می‌شوند که طرف نه تنها کار بدی نکرده بلکه با حرکت شعورمندانه و جسورانه‌اش آن‌ها را از غرق شدن توی باتلاق نجات داده است.

.