شخصیت‌های سیاسی

معمولا نوشته‌ی کلیدی و تحلیل دست اول از همان چند جملهٔ آغازین خودش را نشان می‌دهد یا به زبان فرنگی‌ها خودش حرف می‌زند (speaks for itself). به قول یکی از کامنت‌گذاران «یک نگاه کاملا متفاوت به مسایل سیاسی و بدون هرگونه بار احساسی نسبت به شخصیت ها [که] فارغ از اینکه هر یک از شخصیت های گفته شده در کدام دسته بندی قرار می گیرند، نفس چنین تحلیل و دسته بندی، قابل توجه است. یک تحلیل شاید بتوان گفت علمی از مسایل سیاسی، بدون هرگونه “مرده باد” و “زنده باد”».

پیشنهاد می‌کنم این نوشته را با دقت و کامل بخوانید:

محمود احمدی‌نژاد، سید محمد خاتمی، آیت‌الله خامنه‌ای، مهدی کروبی، میرحسین موسوی و علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی. اگر شما بخواهید این افراد را به لحاظ الگوی شخصیتی‌شان طبقه‌بندی کنید، این شخصیت‌ها را در چند دسته و طبقه جای خواهید داد؟ در شش دسته‌ی جداگانه چون هر کدام‌شان برای خودشان folder جداگانه‌ای هستند یا نه، به نظرتان می‌شود بین‌شان سباهت‌هایی پیدا کرد که در دو یا سه یا چهار گروه قابل طبقه‌بندی باشند.    ادامه….


با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آن‌را از طریق اشتراک در خوراک آن پی‌گیری کنید. استفاده از مطالب و عکس‌های منتشر شده در وبلاگ‌ها و فوتوبلاگ‌های من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است.

آشنایی با مدل خودشناسی و ارتباطی پنجره‌ی جوهاری

مدل پنجره‌ی جوهاری (Johari Window) یا جوهری یکی از ساده‌ترین و در عین حال روشن‌گرانه‌ترین مدل‌هایی است که تا به حال با آن آشنا شده‌ام. اسم مدل از ترکیب نام دو روان‌شناس (جوزف لوفت و هاری اینگهام) مبدع آن تشکیل شده ولی تقارن ظاهری جالبی با واژه‌ی «جوهر» یا «گوهر» (ماده یا اصل تشکیل دهنده‌ی چیزی) پیدا کرده است.

مدل جوهری درباره‌ی شخصیت، خودشناسی و ارتباط با دیگران است. این مدل شخصیت فرد را به چهار ناحیه تقسیم می‌کند:

  1. ناحیه‌ی خود عمومی (Arena): ناحیه‌ای از شخصیت من که برای خودم و دیگران شناخته شده است.  (شخصیت آشکار)
    مثلا من می‌توانم فارسی و انگلیسی صحبت کنم. این را هم خودم می‌دانم و هم اطرافیانم.
  2. ناحیه‌ی خود کور (Blind Spot): ناحیه‌ای از شخصیت من که برای دیگران شناخته شده است اما خودم نسبت به آن ناآگاه هستم.  (شخصیت کور)
    مثلا فرض کنید من موقع صحبت کردن تکیه‌ی کلام خاصی دارم و بدون این‌که بدانم مدام اصطلاح خاصی را تکرار می‌کنم. این نکته را دیگران می‌دانند اما خودم نمی‌دانم. ناآگاهی خودم در این باره را می‌توانم با سوال کردن از اطرفیانم و گرفتن فیدبک از آن‌ها برطرف کنم.
  3. ناحیه‌ی خود خصوصی (Facade): ناحیه‌ای از شخصیت من که برای دیگران ناشناخته است اما خودم نسبت به آن آگاهی دارم.  (شخصیت پنهان)
    مثلا فرض کنید من علاقه‌ی خاصی به خوردن غذاهای ژاپنی داشته باشم اما به دلایل مختلف اطرافیانم (همکار/دوست/خانواده/…) از این موضوع بی‌اطلاع باشند. ناآگاهی دیگران درباره‌ی خودم را می‌توانم با صحبت کردن با آن‌ها و ارائه‌ی فیدبک درباره‌ی خودم برطرف کنم.
  4. ناحیه‌ی خود ناشناخته (Unknown): ناحیه‌ای از شخصیت من که برای خودم و اطرافیانم ناشناخته است. (شخصیت ناشناخته)
    سایر عواملی که شخصیت من را شکل می‌دهند و خودم و دیگران نسبت به‌ آن‌ها ناآگاه هستیم.

ناحیه‌های چهارگانه‌ی فوق پنجره‌ی جوهری (Johari Window) را شکل می‌دهند (برای مشاهده‌ی فایل با کیفیت بالا روی آن‌ کلیک کنید):

برای گسترش ناحیه‌ی خودعمومی که نقش بسیار مهمی را در موفقیت فرد در گروه (کار/خانواده/تحصیل/…) بازی می‌کند می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

  • برای کاستن ناحیه‌ی خودکور از دیگران فیدبک بگیرید.
  • برای کاستن ناحیه‌ی خودخصوصی به دیگران درباره‌ی خود فیدبک بدهید.

یا به عبارت دیگر ناحیه‌ی خودعمومی (Arena) را می‌توان طبق مدل زیر توسعه داد (برای مشاهده‌ی فایل با کیفیت بالا روی آن‌ کلیک کنید):

دریافت نمودارهای فوق به صورت پی‌دی‌اف (Johari Window Model – Farsi/English in PDF)

.


بامدادی نجواها یک‌عکاس [silent-clicks]
استفاده از مطالب و عکس‌های منتشر شده در وبلاگ‌ها و فوتوبلاگ‌های من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است.

لینک‌های روز (22-08-2008)


مشترک خوراک بامدادی شوید
کامل
فقط مطالب
فقط لینکدونی

نوشته های خود را امضای مفهومی کنید

اگر علاقه‌مند به نوشتن هستید و دوست دارید خوانندگان ثابت و جدی پیدا کنید، باید همواره یک نکته مهم را به خاطر داشته باشید:

در میان هزاران هزار وب‌لاگ، نوشته شما به سختی می‌تواند از نوشته سایرین متمایز باشد. وقتی هم که نوشته‌تان با نوشته‌ دیگران یکسان بود، شما خواننده‌ای را به سمت خود جلب نخواهید کرد.

پس فرض را بر این می‌گیریم که شرط کلیدی برای یافتن خوانندگان جدی، مفید بودن و در عین حال متمایز بودن وب‌لاگ شماست. بهترین شیوه‌ای که می‌تواند نوشته‌های شما را متمایز کند، شخص خود شما هستید! به یک دلیل ساده. شما در سراسر جهان بی‌همتا هستید! (آیا در این مورد تردیدی هم دارید؟)‌ فقط باید این موضوع را در نوشته‌هایتان منعکس کنید. این یعنی «امضا کردن نوشته‌هایتان» آن‌هم از نوع مفهومی. صدالبته اگر مایل بودید می‌توانید نام خود را پایین نوشته ذکر کنید، اما این کافی نیست. چیزی که موثرتر و ماندگارتر است «امضای مفهومی» است. یعنی رنگ و بوی شخصیت شما در لابه‌لای واژه‌هایتان. خوانندگان با خواندن سطور باید ذهن و حسی را که این واژگان را کنار هم چیده است حس کنند.

signature1

خواص داشتن امضای مفهومی چیست:

  • خوانندگان به شما به عنوان مولف یا نگارنده مرتبط می‌شوند، نه فقط با مطالب شما.
  • چیزی که می‌نویسید به سادگی قابل کپی‌برداری یا تقلید کورکورانه نیست.
  • اعتماد بیشتری در دل خواننده ایجاد می‌کنید چون از وجود و شخصیت خودتان در نوشته‌هایتان گنجانده‌اید.
  • به شما کمک می‌کند تا نوشته‌هایتان با سایر نوشته‌ها متفاوت باشید.

چگونه نوشته های خود را امضای مفهومی کنیم؟

چند پیشنهاد ساده برای این‌که ردپایی از «خود» در نوشته‌هایتان باقی بگذارید:

  • چطور شد که به فکر این افتادید که در یک مورد بخصوص بنویسید؟ آیا جایی در این مورد چیزی دیدید؟ با دوستی صحبت می‌کردید که ذهنتان به این سمت رفت؟ …
  • تاثیر موضوع مورد نوشته‌تان در خود شما چه بوده است؟ مثلا اگر در مورد خصوصیت جدیدی در وردپرس می‌نویسید، توضیح دهید این خصوصیت جدید را شخصا چگونه می‌بینید.
  • در مورد نظر دیگران گمانه‌زنی کنید و چند گزینه در اختیار مخاطبین قرار دهید که اگر چه گزینه‌های شما هستند، ولی حق انتخاب را به مخاطب می‌دهند.

مواظب دام باشید:

البته لطفا در مایه گذاشتن از شخص خودتان زیاده‌روی نکنید و کاری نکنید که وب‌لاگتان هیچ سودی برای مخاطب نداشته باشد و تبدیل به ذهنیت‌گرایی‌های فردی و درونی شود. فراموش نکنید خوانندگان در درجه اول در جستجوی مطالب مفید و به دردبخور هستند. با در نظر گرفتن این نکته، نوشته خودتان را امضای مفهومی کنید.

i_love_blogging

اجازه دهید خواننده شما را حس کند. شما نوشتن را دوست دارید…

———————————————————————————————–

منبع: جستجوی پراکنده در وب‌لاگ‌های انگلیسی، به ویژه این وب‌لاگ