گاه و بیگاه عبارتهایی شبیه «این صهیونیستها هستند که سیاست خارجهی آمریکا را میگردانند» را میخوانم یا میشنوم و همیشه هم به خودم میگویم، بله این نظر تا حدی درست است اما این نوع اظهارنظرها واقعبینانه نیست، ماجرا به این سادگیها نیست، این حرفها مال رادیکالها و تندروهاست و …
.
اما وقتی چند لحظه پیش، با چشمهای از حدقه درآمده این عبارتها را به نقل از خبرگزاری فرانسه (AFP) خواندم، متوجه شدم که بیچاره این «رادیکالها» زیاد هم بیراه نمیگفتهاند. در واقع انگار که آنها رادیکال نیستند و امثال من از شدت پرت بودن از واقعیتهای جهان امروز در عالم هپروت دست و پا میزنیم.
.
حرفم را قبول ندارید؟ لطفا به من بگویید در کل تاریخ بعد از جنگ جهانی دوم جهان، کدام مقام سیاسی کدام کشور جهان را میشناسید که توانسته باشد اینطوری با رئیس جمهور آمریکا صحبت کند:
نخستوزیر اسرائیل، ایهود اولمرت: شب بین پنجشنبه و جمعه، وقتی که وزیر امورخارجهی آمریکا قرار بود به قطعنامهی شورای امنیت دربارهی آتشبس [در غزه] رای بدهد، ما نمیخواستیم که رای مثبت باشد.گفتم که برایم رئیسجمهور جورجبوش را تلفنی بگیرید. گفتند در حال سخنرانی در فیلادلفیاست. گفتم برایم مهم نیست، باید الان با او صحبت کنم. جورجبوش از سکوی سخنرانی پایین آمد و با من حرف زد.به او گفتم ایالات متحده نمیتواند رای مثبت بدهد. ایالات متحده نمیتواند به چنین قطعنامهای رای مثبت بدهد. او هم بلافاصله با وزیر امور خارجهی آمریکا تماس گرفت و گفت که رای مثبت ندهد.
در همان خبر باز هم از قول اولمرت آمده که:
او [خانم رایس] شرمسار شده بود. قطعنامه با همکاری خود وی تهیه و آماده شده بود و عاقبت هم [با دستور بوش] به آن رای مثبت نداد.
اصطلاحی هست در فرهنگ آمریکا به این صورت که «وقتی که دُم، سگ را تکان بدهد» (Tail Wagging the dog) و در مواقعی به کار برده میشود که یک عامل فرعی، سرنوشت یک عامل اصلی را به دست گرفته باشد.
حالا به نظر شما اگر در مورد اسرائیل و لابی نیرومندش که در قیاس با دولت ایالات متحد آمریکا یک عامل کوچک به نظر میرسد، این اصطلاح را به کار ببریم، آیا حرف تندروانهای زدهایم، یا عین واقعیت را گفتهایم؟!
.
چیزهایی از نفوذ اسرائیل بر آمریکا شنیده بودم، اما این یکی دیگر جاست واو!!!!!!!!!
* خبر به نقل از خبرگزاری فرانسه و نیویورکتایمز
بامدادی 