شاید کمی زود باشد. اما چقدر دلم میخواهد زودتر روز عاشورا فرا برسد. فراگیرترین، ریشهدارترین و پررنگترین مظهر آزادیخواهی مردم ایران.
مطمئن هستم خیلیها امسال دلشان عاشورا نمیخواهد. احتمالا بعضیها هم هستند که از عاشورا میترسند. آن همه شور، آن همه مظلومیت، آن همه آزادیخواهی، آن همه دشمنی با استبداد… از همه بدتر، آن همه مردم!
کاش میتوانستند این یک برگ را از توی تقویم بکنند و مچاله کنند و توی سطل آشغال بیاندازند. کاش میتوانستند قایمش کنند، اعلامش نکنند، شکلش را عوض کنند، اصلا بگویند نیست، خبری نبوده، صدایش را درنیاورند. کاش میتوانستند…
اما عاشورا خواهد آمد و مردم آزادیخواه ایران با صدای مهیبی که کاخهای دشمنان امام حسین را خواهد لرزاند «یا حسین» خواهند گفت.
فقط 166 روز مانده. تا چشم به هم بزنی میگذرد…
راستی نکند امسال «یا حسین» گفتن هم ….
| بامدادی | نجواها | یکعکاس | [silent-clicks] |
| استفاده از مطالب و عکسهای منتشر شده در وبلاگها و فوتوبلاگهای من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است. | |||
بامدادی 