سوال: چند تا فیلسوف می‌شناسید که چنین شوخ‌طبع و ساده‌گو باشند؟
چیزی که می‌خوام براتون تعریف کنم جوک نیست، چند تا از دوست‌های چینی‌ام درستیش رو تایید کردن. چند ماه پیش تو چین قانونی تصویب شده که انتشار هرگونه داستان درباره «سفر به زمان‌های گذشته یا آینده» (time travel) و «واقعیت دیگرگون» (alternative reality) در کلیه رسانه‌های روایتی (کمیک استریپ، مجله، سینما، کتاب و غیره) رو ممنوع می‌کنه. البته کاملا واضحه که چرا چنین قانونی تصویب شده. ایده‌اش اینه که «این خیلی خطرناکه که حتی به مردم اجازه بدیم در مورد جامعه‌هایی متفاوت با آن‌چه الان وجود داره رویا پردازی کنن». اما من فکر می‌کنم این نشونه‌ی خوبیه برای مردم چین. چون نشون می‌ده که مردم اونجا هنوز این توانایی رو دارن که در مورد این تفاوت‌ها تخیل و رویاپردازی کنن. مشکل ما در جامعه‌ی به اصطلاح توسعه یافته‌ی غرب اینه که ما به چنین قوانین منع کننده‌ای احتیاج نداریم. چون تخیل سیاسی ما چنان محدود شده که خیلی ساده می‌توانیم انتهای جهان را تصور کنیم (فیلم‌های بی‌شماری که درباره پایان دنیا و غیره ساخته می‌شه رو در نظر بگیرین) اما برامون بسیار دشواره که کوچکترین تغییری را در ساز و کار سرمایه‌داری تصور کنیم. انگار پذیرفتیم که حتی اگه حیات روی کره زمین به کلی نابود شه، سرمایه‌داری می‌تونه راهی برای ادامه یافتن پیدا کنه!
سخنرانی کامل:
خبر خوب: فکر کنم ما هم تو ایران به چنین قانونی احتیاج داشته باشیم. چون توانایی «تخیل سیاسی» هنوز در خیلی از ما زنده است!
با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آن‌را از طریق اشتراک در خوراک آن پی‌گیری کنید. استفاده از مطالب و عکس‌های منتشر شده در وبلاگ‌ها و فوتوبلاگ‌های من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است.
بامدادی 
احسنت. ممنون.
لایکلایک