بارها و بارها در اخبار و رسانهها شنیده‌ایم که در فلان حمله هوایی چند غیرنظامی (با تاکید بر تعداد کودکان یا زنان) کشته شدند. بعضا وقتی ماجرا بیخ پیدا میکند برخی مقامات یا دولت‌ها «کشتار غیرنظامیان» را در این حملات وحشیانه محکوم می‌کنند. ولی کمتر پیش می‌آید بشنویم که مثلا فلان دولت «کشتار نظامیان» را محکوم کرده باشد. به نظر می‌رسد مطابق عرف و قانون بین‌المللی کشته شدن نظامیان در درگیری‌های نظامی امری طبیعی و عادی است. هر چه باشد آن‌ها نظامی و مسلح هستند و شغل‌شان جنگیدن و کشته شدن است.آیا می‌شود معلمی را به جرم درس دادن یا پزشکی را به جرم طبابت محکوم کرد؟ طبعا نظامیان را نیز به جرم جنگیدن، کشتن نظامیان دیگر یا کشته شدن نمی‌شود محکوم کرد چون شغل‌شان همین است.
یادم هست با دوستی صحبت حمله هوایی احتمالی آمریکا به ایران بود و ایشان می‌گفت جای نگرانی نیست، چون آمریکا فقط مراکز نظامی را هدف قرار می‌دهد و کاری به «مردم» ندارد. برای لحظه‌ای فرض را بر این گرفتم که واقعا آمریکا فقط از موشک‌ها و بمب‌های دقیق لیزری (سلاح‌های هوشمند) استفاده میکند و چنین حمله‌ای تلفات «غیرنظامی» نخواهد داشت و فقط و فقط مراکز نظامی را نابود خواهد کرد.
پرسشی که به ذهنم خطور کرد این بود که نظامیانی که در این مراکز نظامی نشسته‌اند و افرادی آموزش دیده و مسلح‌اند (بر خلاف غیرنظامیان ناتوان) و توانایی دفاع از خود را دارند چه کسانی هستند. هر چه باشد حتی یک حمله هوایی دقیق و انسانی آمریکا به ایران دست‌کم این افراد را خواهد کشت. بدون اینکه زیاد فکر کنم دو نمونه از «نظامیانی» که در فاصله کمتر از 20 متر با من زنده‌گی می‌کنند به ذهم آمدند. در نظامی بودنشان شکی نبود، هم رسما در حال خدمت سربازی بودند و هم لباس نظامی می‌پوشیدند.
1. «س» 23 ساله الان سرباز است. جوانی لاغر با گردنی باریک و صورتی کشیده که لباس ستوانی به زور روی شانه‌هایش می‌ایستد و اگر تکان تندی به خودش بدهد ممکن است کلا از سرشانه‌هایش بلغزد و بیفتد. طبیعتا در صورت هرگونه حمله نظامی آمریکا به ایران، بمباران واحد مهندسی ارتش در تهران که «س» در آن خدمت میکند و کشته شدن احتمالی او سوژه مهمی برای رسانهها نخواهد بود. چرا که او فقط یک نظامی بوده است. چنین بمبارانی یک بمباران «درست» تلقی می‌شود، بمبارانی بدون تلفات جانبی (Colateral Damage) یا یک بمباران تمیز که با استفاده از «بمب‌های هوشمند» و فن‌آوری‌های نظامی دقیق از تلفات «نادرست» غیرنظامیان اجتناب کرده و «فقط» نظامیان را کشته است.
2. «م» پسر روبه‌رویی خانه ما هم این روزها دوران سربازی‌اش را سپری میکند و «نظامی» و «مسلح» تلقی می‌شود. او هر روز صبح ساعت 6 از خانه خارج می‌شود تا به عنوان یک سرباز وظیفه و یک فرد «نظامی» آموزش‌های لازم را برای دفاع از خود در برابر موشک‌های کروز ببیند. همچنین او به عنوان یک «نظامی بالقوه خطرناک» هر روز به مدت چند ساعت آموزش‌های لازم را برای رویارویی با ناو آمریکایی‌ای که این موشک‌ها را شلیک میکند می‌بیند. بنابراین در صورتی که ناو آمریکایی از فاصله 2000 کیلومتری یک موشک کروز به سوی پادگان ایشان در تهران شلیک کند و او کشته شود چون یک نظامی تمام و عیار تلقی می‌شده و بی‌دفاع و مظلوم نبوده (مثل زنان و کودکان بی‌دفاع توی خانه‌ها) کشته‌شدنش سوژه داغی برای رسانهها یا سازمان‌های حقوق‌بشر نخواهد بود. بازهم به این دلیل که موشک کروز «تمیز» کار کرده و تلفات غیرنظامی به بار نیاورده است.
نهایت اخلاق در جنگ‌های امروز استفاده از «بمب‌های هوشمند» (Smart Bomb) است. این بمب‌ها تمیز و اخلاقی میکشند یعنی فقط نظامیان را میکشند. یعنی غیر نظامیان را نمی‌کشند.
جنگ در اخلاقی‌ترین حالت ممکن
جنگ در بهترین، انسانی‌ترین و اخلاقی‌ترین حالت‌اش جان آدمهایی مثل آقای «س» ستوان وظیفه 23 ساله و آقای «م» سرباز وظیفه 19 ساله را می‌گیرد. خوش‌بختانه چون آن‌ها لباس نظامی به تن دارند این موضوع مشکل چندانی برای ارتش مهاجم ایجاد نمی‌کند. آخر می‌دانید، در دنیای ما کشتن نظامیان قانونی و پذیرفته شده است. کشتن سرباز فقط وقتی خود را تسلیم کرده باشد جرم جنگی محسوب می‌شود، ولی متاسفانه آقای «م» نمی‌تواند یا فرصت کافی ندارد خودش را به «جناب آقای موشک کروز» تسلیم کند.
رسانهها با هنرمندی و ظرافت هرچه تمام‌تر گزارش می‌دهند در حملات هوایی آمریکا یا اسرائیل این تعداد غیرنظامی کشته شدند و این را با لحنی ملامت بار می‌گویند، چرا که به وضوح عملی محکوم است. اما سئوال اساسی که هرگز مطرح نمی‌شود این است که اصولا کشتن نظامیان کی مجاز شده بود که حالا کشتن غیرنظامیان مجاز نیست؟ به این ترتیب با تاکید بر محکومیت کشتار غیرنظامیان، کشتن نظامیان تبدیل به امری بدیهی و پذیرفته می‌شود. خط‌کشی میان «آدم‌های نظامی» و «آدم‌های غیرنظامی» دقیق و تمیز انجام می‌شود و راحت‌الحقوم منطقی به سفره بیننده‌گان میلیونی تحویل داده می‌شود: در جنگ دو جور آدم داریم. آدمهایی که از آن لباس‌ها به تن دارند و آدمهایی که از آن لباس‌ها ندارند. کشتن اولی‌ها بلامانع است.
مشترک خوراک بامدادی شوید
کامل
فقط مطالب
فقط لینکدونی
بامدادی 
بامداد جان تبریک میگم:
http://zangoole.com/1387/01/15/jashnvare_end/
http://1fathi.wordpress.com/2008/04/03/best-in-norooz87
امیدوارم شاهد موفقیت های روز افزون شما باشیم.
لایکلایک
تامس هاردی یک شعر خیلی زیبا دارد از سربازی که در جنگ با دشمن مواجه شده و او را کشته است، پس از آن در یک بار نشسته و با خود فکر می کند که اگر آن آدم را در شرایطی دیگر می دید، شاید با او همدردی می کرد یا شاید دوستان خوبی از آب در می آمدند یا این که از شرایط مزارع خود سخن می گفتند. پس از آن ناراحت می شود که مرتکب کشتن انسان دیگری شده چون چاره ای هم نداشته، یکی بالاخره ماشه را می کشیده است. حالا من نمی دانم یعنی اصولا کشتن چرا، مگر نه این که کشتن ها حداقل در یک دهه اخیر نه برای دفاع که برای اقتدار و فتح الفتوحات و کشورگشایی بوده است…سال هاست دیگر دشمنی در کار نیست، دیگر اتفاقا جنگ میان نظامیان است و غیرنظامیان، بدترین آن را من به چشم در افغانستان و عراق دیدم…و اسفبارترین را در لبنان….
لایکلایک
جنگ و کشتار انسانها در هر صورت غیرانسانیه. امیدوارم تجربه تلخ جنگ واسه ما و هیچ ملت دیگه ای تکرار نشه
لایکلایک
راستش تصور اینکه من هم یه روزی جز همون نظامیان دوره دیده و آماده بودم که کشتنم مباح که نه بلکه واجب بوده مو بر تنم راست میکند. دی:
واقعا نگاهتون به موضوع تحسین برانگیزه.
بهتون تبریک میگم هم بخاطر نوع نگاهتون و هم برنده شدن توی جشنواره نوروزی.
لایکلایک
نکته ی خیلی خیلی ظریفی بود. قبلا بهش فکر کرده بودم و البته جوابی هم پیدا نکردم! به امید دنیای بی جنگ و بدون ارتش و نظامی گری.
لایکلایک
چه جالب! ولی من سوالی مطرح کرده ام به این مضمون که چرا سربازها به جز کشتن هم کارهای دیگری هم انجام میدن مثل تجاوز به زنها!
لایکلایک
با وجود اختلافات بنيادين با رژيم اسلامي حاكم بر كشور ، هرگونه حمله و مداخله نظامي بيگانگان به خاك ايران را محكوم ميكنم .
من از تغيير رژيم جمهوري اسلامي از راه هاي ديپلماتيك حمايت ميكنم .
به نظر من ايران ميتواند و بايد داراي نظامي دموكرات ، سكولار و ليبرال باشد .
نظامي كه اعلاميه جهاني حقوق بشر را به طور كامل اجرا كند .
نظامي كه اقتصادش بر اساس بازار و تجارت آزاد باشد .
اين نظام ميتواند هم در غالب جمهوري و هم در غالب پادشاهي قرار بگيرد .
لایکلایک
آقا باور کن این سئوالو من خیلی وقته از خودم می پرسم. سربازها اکثرا خیلی جوونن. چرا کشته شدن اونها اهمیتی نداره؟ چرا مثلا کشته شدن یه پسر 22 ساله کم اهمیت تر از کشته شدن یه پسر 8 ساله است؟ عجیب تر از اون اینکه در شرایط جنگ تو به عنوان یه مرد مجبوری بری. یا قانونا یا شرعا یا عرفا. در هر صورت تو ناچاری که در جنگ مشارکت کنی (حداقل در اغلب مواقع). جنگی که تو آغازش نکردی، جنگی که منافعش به تو برنمی گرده. اما تا بوده همین بوده. تو مملکت ما که زوریه. تو آمریکام که پیوستن به ارتش یه فرصته واسه آدمهایی که فرصت دیگه ای ندارن. حالا آدمها اصلا واسشون مهم نیست که سربازها کشته می شن. خیلی دوست داشتم اگه سربازها اجازه فرار داشتن چیکار می کردن.
لایکلایک
میدانی هم وطن من جریان از چه قرار است؟ جریان این است که اصلن خود «نفس جنگ و جنگیدن» غلط است ومحکوم است. اما این گونه ابزار تبلیغاتی که تو از آن سخن می‌گوئی در دست طرف‌داران جنگ است، فرق نمی‌کند که کدام گروه باشد، آمریکائی که کروز دارد یا آن گروه که انسانی را با شست‌وشوی مغزی حاضر به خودکشی انتحاری میکند تا جان انسان‌های دیگری چون خود را بگیرد. جنگ را باید محکوم کرد، جنک نکبت است، نعمت نیست برای هیچ گروهی.
یادمان نرود که نه کروز قادر به تشخیص انسان بی‌گناه و غیر نظامی است و نه بمب‌های بسته شده به انسان شهادت طلب و نه اینکه همه‌ی کسانی که لباس نظامی به تن دارند، عاشق کشتن انسانها هستند مثل همان سرباز مورد نظر تو و شاید هم ستوانش.
لایکلایک
@هزاران نقطه: کاملا درسته. سربازهای عادی هیچ فرقی با مردم عادی ندارن جز اینکه در مسیری دیگری قرار گرفتن. این موضوع کشته شدن اونها رو امری پذیرفته شده نمی‌کنه. کشتن نه فقط در یک دهه اخیر که در طول کل تاریخ برای کشور گشایی و فتح‌الفتوحات بوده است. فقط این دهه‌های اخیر شدت و خشونت و دامن‌گیری و عوارض اون بسیار گسترده‌تر شده.
@متتی: من هم امیدوارم.
@شیخ حقگو، امیر: ممنون.
@آتوسا: توی وب‌لاگت کامنت گذاشتم. به نظرم جنگ آدمها رو دگرگون می‌کنه و مرزی برای اخلاقیات باقی نمی‌گذاره. در ضمن موضوع تجاوز سربازان در جنگ به زنان یا دختران فقط بخش کوچکی از فاجعه عظیم انسانی جنگ رو تشکیل می‌ده و زیاد روی آن تاکید کردن نوعی گم کردن مسیر تلقی می‌شه. چیزی که جنگ رو محکوم می‌کنه تجاوز سربازان با زنان یا قانون شکنی عده‌ای سرباز کوچک نیست. جنگ به خاطر ماهیت‌اش محکومه و متجاوزین واقعی هم کسانی هستند که با راه‌انداختن جنگ از خون و امنیت مردم تغذیه می‌کنن.
@Roozbeh: تغییر رژیم با استفاده از راه‌های دموکراتیک معنی نداره. باید از اصلاح حرف زد و فراهم آوردن بستری که جامعه ایران به تدریج رشد اجتماعی و سیاسی خودش را بالا ببره.
@بردیا: همه نکاتی که گفتی رو قبول دارم. به نظر من اگر انتخابی باشه و مردم مجبور نباشن به زور قانون یا فقر وارد جنگ بشن، صحنه جنگ‌ها خالی خواهد بود.
@عمو اروند: عمو جان عالی گفتید: نفس جنگ و جنگیدن غلط و محکوم است. خودکشی انتحاری و کشتن افراد بی‌گناه یا حمله هوایی با موشک و بمب به هر حال آدم می‌کشد. اگر چه معمولا اولی از سر اضطرار و ضعف است و دومی از سر طمع و کشورگشایی.
لایکلایک
Because They are Trained to be Killing Machine I Guess!
لایکلایک