در این مجموعه ایده‌های ساده و در عین حال ارزشمندی را که در کشورها یا شهرهای مختلف جهان دیده‌ام معرفی می‌کنم. مصداق عملی اکثر این ایده‌ها را «با چشم‌های خودم» دیده‌ام ولی برای تمرکز بیشتر بر نفس ایده‌ها، از ذکر محل مشاهده‌ی آن‌ها و سایر جزییات خودداری کرده و به ذکر انتزاعی آن‌ها اکتفا می‌کنم.
ایده‌ی شماره‌ی یک: نابینایان را جدی بگیریم
می‌توان در اماکن عمومی، هواپیماها، قطارها یا اتوبوس‌ها علائم خطر، راهنماهای ایمنی و یا تابلوهای هشدار دهنده را به خط برجسته‌ی بریل (Braille alphabet) که مهم‌ترین روش خواندن و نوشتن توسط نابینایان (یا افراد روشن‌‌دل) است نیز ترجمه کرد.
با این‌کار ضمن این‌که از نظر اخلاقی و حقوق شهروندی به توانایی‌های نابینایان احترام گذاشته‌ایم، احتمال از مهلکه گریختن این افراد در صورت بروز حادثه را نیز افزایش داده‌ایم.
لطفا مشترک شوید
بامدادی
نجواها
کلیک‌های خاموش
یک عکاس
بامدادی 
ارزش گذاری به قشر های خاص جامعه کار بسیار زیبایی است که فکر می کنم حالا حالاها تحقق کافی نیابد.
لایکلایک
ولی یه مسئله، یه نابینا چطوری می تونه بفهمه که فلان جا یه تابلو وجود داره؟
——————————————————
بامدادی: معمولا این تابلوها یا دفترچه‌های راهنما در قسمت‌های معینی هستند. مثلا در کنار درهای ورودی، یا مقابل صندلی‌ای که مسافر می‌نشیند. افراد نابینا معمولا دقت و توانایی بسیار زیادی در لمس کردن اشیاء داخل اتاق دارند.
لایکلایک
بهتر بود درج خط بریل بر روی دکمه های آسانسور رو هم می نوشتی! من این رو در یکی از دانشگاه های سوئد دیدم! لذت بردم! به علاوه چراغ های راهنمایی مخصوص عابرین پیاده هم در سوئد (و اکثر کشور های اروپایی) بعد از سبز شدن آلارمی به صورت تیک تیک می زنند که با نزدیک شدن به زمان قرمز شدن چراغ سرعت تیک تیک آن هم بیشتر می شود!
با تشکر
لایکلایک