تصمیم‌گیری در لحظه‌ی بحران

چند تا از همکارهای من سفرشان به مصر را لغو کردند. قرار بود دیروز برای یک تحقیق علمی به قاهره پرواز کنند و تا حدی هم در جریان بودم که برای این مسافرت کلی وقت گذاشته بودند و قرار و مدارها با مصاحبه‌شوندگان و سازمان‌ها و موسسات درگیر را هم تنظیم کرده بودند. خلاصه همه چیز برای یک سفر مفید و منظم آماده بوده ‌که ناآرامی‌های شهری در قاهره اوج می‌گیرد و اعضای گروه به این نتیجه می‌رسند که سفر را لغو و به تاریخ فعلا نامعلومی در آینده موکول کنند. می‌دانستم که تصمیم ساده‌ای نگرفته‌اند و به مکالمات آن جلسه‌ی اضطراری‌ای فکر می‌کردم که در آن اعضای گروه تصمیم گرفته بودند چنین سفر مهمی را لغو کنند.

امروز موقع صرف چای از یکی از آن‌ها که قبولش داشتم علت لغو سفرشان را جویا شدم. می‌خواستم بدانم به جز دلایل مربوط به ایمنی و سلامت سفر دغدغه‌ی دیگری هم داشته‌اند یا خیر. این سه تا دلیل را آورد:

• با توجه به شرایط قاهره سفرمان از امنیت لازم برخوردار نبود.
• اخلاقی ندیدیم در شرایطی که وضعیت قاهره بحرانی‌ است روی موضوعی که از لحاظ اجتماعی حاشیه‌ای است، تحقیق کنیم.
• با توجه به وضعیت بحرانی جامعه ممکن بود پاسخ‌هایی که از مصاحبه‌شوندگان می‌گرفتیم به اندازه‌ی کافی دقیق نباشند، همین‌طور ممکن بود به خاطر ازدحام نتوانیم برنامه‌ی فشرده‌ای که داشتیم را به خوبی انجام دهیم.

در واقع ملاحظاتی با جهت‌گیری به سمت «خود»، «دیگران» و «کیفیت حرفه‌ای‌» را در نظر گرفته بودند. البته نمی‌دانم به هر کدام از این دلایل چه وزنی داده بودند اما از نوع نگاهشان برای تصمیم‌گیری خوشم آمد چرا که موضوع را از چند زاویه‌ی مختلف دیده بودند.

نکته‌ی ساده و مهمش برای من این بود که حتی در مواقع اضطراری هم می‌شود تصمیم‌گیری را منحصر به یک عامل اصلی (در این‌جا «امنیت گروه») نکرد و نگاه چند جانبه  را در  فرایند تصمیم‌گیری  تا حد فرصت و امکان حفظ کرد.

نویسنده: bamdadi

A little man with big dreams. دیدن همهٔ نوشته‌ها بر پایهٔ bamdadi