خانم «آلیسون وایر» (Alison Weir) میگوید که در سنین میانسالیاش به تدریج متوجه شده که سیستمی پیچیده و مفصل از سانسور و پنهانکاری وجود دارد که حقایق اسرائیل-فلسطین را از مردم پنهان نگاه میدارد و یا بدتر از آن، به سود اسرائیل مخدوش و تحریف میکند. او کنجکاوتر میشود و هر چه جلوتر میرود بیشتر شگفتزده میشود. او به یک فعال سیاسی و اجتماعی تبدیل میشود چرا که خیرخواهانه معتقد است اگر مردم آمریکا واقعا بدانند با پول مالیات آنها چه جنایتهایی توسط اسرائیل انجام میشود مانع از ادامهی حمایت آمریکا از اسرائیل خواهند شد. او موسسهای به نام «اگر آمریکاییها میدانستند» (If Americans Knew) را تاسیس میکند و سعی میکند اطلاعات مهمی که از آمریکاییها مخفی نگاه داشته شده را به شیوهای مستند ولی عامهفهم در اختیار آنها قرار دهد. مشابهت اسمی او با یک تاریخدان بریتانیایی که ظاهرا ترولهای طرفدار اسرائیل با این تصور که خانم وایر منتقد اسرائیل است او را تحت فشار قرار دادهاند باعث دردسر تاریخدان شده است. آلیسون وایر در صفحهی اول سایت خود نوشته:
من تاریخدان بریتانیایی نیستم. همانطور که گفتم من مولف کتابهای مربوط به تاریخ بریتانیا نیستم. آن یکی آلیسون وایر که انگلیسی است به من میگوید که مورد آزار و تهدید قرار گرفته چرا که عدهای او را با من اشتباهی گرفتهاند. این افراد برای او دردسر زیادی ایجاد کردهاند تا حدی که او تور تبلیغی کتابش به آمریکا را از ترس تهدیدها لغو کرده است. پارتیزانهای اسرائیلی! لطفا او را راحت بگذارید. اگر میخواهید کسی را تهدید به مرگ کنید تا حقایق مربوط به اسرائیل-فلسطین ناگفته و پنهان باقی بمانند آن شخص من هستم.
سخنرانی زیر که چند روز پیش انجام شده است (۳۰ جولای ۲۰۱۴) یک نمونهی عالی از شیوهی ایشان است. او مستند، منطقی، متین، شفاف و متقاعدکننده حرف میزند. او سعی میکند به این سوال اساسی پاسخ دهد: چه شد که آمریکا حامی بیقید و شرط اسرائیل شد؟ ریشهی این داستان کجاست و چطور ادامه یافته است؟
او از پوشش مخدوش رسانهای در آمریکا شروع میکند و به آغاز صهیونیسم در اواخر قرن ۱۹ و طی قرن ۲۰ و فعالیتهای آنها در آمریکا میپردازد. ۳۰ دقیقهی اول به وضعیت مخدوش رسانهای میپردازد و ۳۰ دقیقهی دوم به تاریخ فتح سیاسی آمریکا توسط جنبش صهیونیسم. … روایتی کمتر شنیده شده از تحولاتی مهم و عمیق و تراژیک که برای من بسیار جدید و جالب بود.
ایشان مولف کتابی با همین مضمون نیز هست. توصیه میکنم صفحهی مربوط به گزارشهای تحقیقی دربارهی پوشش خبری رسانههای جریان اصلی آمریکایی را هم ببینید.
با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آنرا از طریق اشتراک در خوراک آن پیگیری کنید. استفاده از مطالب و عکسهای منتشر شده در وبلاگها و فوتوبلاگهای من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است. در ضمن جهت گفتگو و تبادل نظر، شما را به حضور و مشارکت در گوگلپلاس دعوت میکنم.