دوستانی که گاه و بیگاه نوشتههای این حقیر را در بامدادی دنبال میکنند متوجه علاقه و اعتقاد و توجه من به پدیدهی «رسانههای اجتماعی» (Social Media) و زیرمجموعههای آن مانند «وبلاگها» (blogs)، «شبکههای اجتماعی» (Social Networks) و انواع «سیستمهای پیشنهاددهنده» که با گردآوری اطلاعات از کاربران مطالب برگزیده پیشنهاد میکنند، هستند.
اما این روزها جیمیل من پر شده از دعوتنامههای فلهای به سایتهایی مثل Yaari و البته نه فقط آن، چندین سایت دیگر هم هست که اسم نمیآورم. به هیچوجه مخالفت نوآوری و استفاده از امکانات جدید شبکهای نیستم، اما حرف من این است که باید از این ابزارها هوشمندانه استفاده کنیم: برای رشد ارتباطات اجتماعی مجازی یا حقیقیمان با سایر آدمها، برای شناختن فضاها یا افقهای جدید، برای گسترش وسعت ذهن و افق اندیشه و یادگرفتن و یاد دادن و داشتن تریبونی که صدایمان را به گوش دیگران برسانیم.
گاهی انگار فراموش میکنیم اینها ابزار هستند و نه هدف. پرستیدن ابزار یا بیش از حد به آن بها دادن همانقدر خطرناک است که یکسره رها کردن تحولات و فنآوریهای جدید و اسیر ماندن در حباب عادتهای قدیم.
من از Orkut استفاده میکردم و بعد هم از Facebook با کمال میل. توییتر منحصر به فرد و فوقالعاده است و ارزش حضور و ماندن را دارد. فرندفید هم به خاطر خاصیت گردآوری کنندهای که دارد جالب است و ارزش دارد که در آن حضور داشته باشیم. اما تا کجا؟ چند تا سایت؟
گیرم که همهی این سایتهای جدید باحال و پرامکانات باشند. وقت و انرژی ما چطور؟ محدودیتی ندارد؟ بهایی ندارد؟ آیا نباید جایی مرزی برای خودمان بگذاریم و به جای بازی کردن و چرخیدن بیحاصل در سایتهای جدید، به استفادهی مفید کردن از همینهایی که عضو هستیم توجه کنیم؟
شخصا اگر خیلی پرکار باشم و وقت آزاد زیادی داشته باشم و پر از خلاقیت و شعور و دانش باشم خیلی هنر کنم بتوانم حضورم را در فیسبوک، ارکات، توییتر، فرندفید و وبلاگستان حفظ کنم. یعنی حضور مفید یا خلاقانهام را. پس در شرایطی که همین شبکههای اجتماعی فعلی را هم به سختی میتوانم مفید نگاهدارم، چرا باید دنبال این باشم که توی دهها شبکهی اجتماعی جدید که هر روز و هر شب مثل قارچ سبز میشوند عضو شوم؟
این عضویتهای بیفایده و بیثمر در این همه شبکهی اجتماعی «خالی از کاربر» و «خالی از خلاقیت» و «خالی از مطلب» چه خاصیتی برای من دارد؟ سوادم را زیاد میکند؟ روابط اجتماعیم را بیشتر و سازندهتر میکند؟ درک و بینشم را عمیقتر میکند؟ شعور انسانیام را بیشتر میکند؟ یا فقط یک وقتتلفکنی بیحاصل به برنامهی روزانهام -که همینجوری هم کاملا پر است- اضافه میکند؟ باور کنید ولگردی توی اینهمه سایت پراکنده حتی سرگرم کننده هم نیست. بخواهم سرگرم شوم همان فرندفید برای ساعتها و روزها سرگرم شدن کافی است.
چه چیزی را میخواهیم ثابت کنیم؟ نوعی رکورد شکستن است یا جایزهای چیزی درکار است که من بیخبرم؟
حلیم بخوریم، اما توی دیگ حلیم نیفتیم.
مشترک خوراک بامدادی شوید
کامل
فقط مطالب
فقط لینکدونی
بامدادی 