برای ما پیروزی آسان است. خیلی خیلی ساده. کافی است همه دیوانه شویم. کافی است همه کوکتلمولوتوف به دست بگیریم و ظرف یک هفته تمام ساختمانها و ادارهها و ارتشها و سپاهها و لباسشخصیها و یونیفورمپوشها را متلاشی کنیم. مطمئن باشید وقتی میلیونها نفر دیوانه شوند، هیچ ارتش منظم و غیرمنظمی نمیتواند جلویشان را بگیرد. ما نیرومند هستیم. مگر در اینکه میتوانیم پیروز شویم شکی هم هست؟
اما آیا پیروزی کافی است؟ این سوالی است که تک تک ما باید از خود بپرسیم.
ما میدانیم خشونت یعنی چه. ما وحشت و خشونت دهههای پنجاه و چهل و دهههای قبل و دهههای بعد را فراموش نکردهایم. ما نه جنایتهای صدامیان را فراموش کردهایم و نه خشونت تاریخسوز مغولها را. ما تاریخ پر از خشونت و مظلومیتمان را فراموش نکردهایم. ما خشونت را با پوست و خونمان حس کردهایم. فراموش نمیکنیم. فراموش نمیکنیم. فراموش نمیکنیم.
هر لحظه باید به خودمان یادآوری کنیم. اگر سلاح و فرمان در درست دیوانگانِ مستِ لات است ما که دیوانه نیستیم. باید آرام باشیم. باید از خشونت پرهیز کنیم. باید از رادیکالیزه شدن و هیجانزده شدن و فرصت را سپردن به فرصتطلبانی جدید که بر موج احساسات و هیجانات پاک مردم سوار میشوند پرهیز کنیم.
ما در برابر باتومزنهای بیمخ، چماق به دست نمیگیریم. در برابر چاقوکشهای لات، چاقو به دست نمیگیریم. در برابر کلتهای کمری آدمکشهای مزدور، اسلحه به دست نمیگیریم. ما جایی را آتش نمیزنیم و کوکتلمولوتوف به سمت ماشینهای مقدس پرتاب نمیکنیم. آتش زدن بانکها و اتوبوسها، دیوانه شدن و شیشه شکستن و آسمان و زمین را قرمز کردن و منفجرکردن تار و پود شبکهای دولت عدالتپرور ما را البته که پیروز میکند، اما ما این نوع پیروزی را نمیخواهیم، چون میدانیم که این نوع پیروزیها چیزی جز شکستهای تاریخی نیستند.
فراموش نمیکنیم که پیروزی مهم نیست، چطور پیروز شدن مهم است. ما پیروزی سرخ نمیخواهیم، اجازه دهید سبز بمانیم و سبز پیروز شویم.
| بامدادی | نجواها | یکعکاس | [silent-clicks] |
| استفاده از مطالب و عکسهای منتشر شده در وبلاگها و فوتوبلاگهای من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است. | |||
بامدادی 