از آخرین باری که در بامدادی مساله حل کردیم مدتها گذشته. امروز یک مسالهی منطقی را منتشر میکنم. پاسخ آنرا چند ساعت دیگر در وبلاگ ضمیمهی بامدادی منتشر میکنم. برای حل این مساله ۱ دقیقه وقت دارید، چون راه حل آن طولانی نیست.
گلوله ایدهآل در مقابل زره ایدهآل
شرکت آلفاابزار موفق به ساخت گلولهای شده است که در صورت برخورد با هر سطحی صرفنظر از اینکه آن سطح از چه جنسی ساخته باشد و یا چه ضخامتی داشته باشد از آن عبور خواهد کرد. این شرکت این گلوله را تحت عنوان گلولهی آلفا به بازار معرفی میکند.
از طرفی، شرکت بتاابزار هم همزمان موفق به ساخت زرهی شده است که مانع از عبور هر نوع گلولهای که به آن برخورد کند، صرف نظر از سرعت گلوله یا جنس و جرم آن میشود. این شرکت این زره مخصوص را تحت عنوان زره بتا به بازار معرفی میکند.
متخصصان امور نظامی اما در شگفت هستند که چنانچه یک گلولهی آلفا به سوی سطحی از جنس زره بتا شلیک شود چه اتفاقی خواهد افتاد؟
با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آنرا از طریق اشتراک در خوراک آن پیگیری کنید. استفاده از مطالب و عکسهای منتشر شده در وبلاگها و فوتوبلاگهای من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است. در ضمن جهت گفتگو و تبادل نظر، شما را به حضور و مشارکت در گوگلپلاس دعوت میکنم.
«وقتی در بغداد هستی، احساس اینکه در یک جامعه در هم شکسته حضور داری تو را در خود غرق میکند. هر که را میبینی دوست یا خویشاوندی را از دست داده است: تک تک افراد. وقتی درباره مقیاس خونریزی فکر میکنی، نفسات در سینه حبس میشود. جنگ تمام شده، اما تمام نشده است. میراث آن به پایان نرسیده است… ما دست کم تا یک نسل هرگز نخواهیم دانست چه بر سر عراق آوردهایم و تازه این نگاهی خوشبینانه است.»
— آنتونی شدید (۱۹۶۸ – ۲۰۱۲)
آنتونی شدید (Anthony Shadid) خبرنگار نیویورکتایمز و برنده جایزه پولیتزر در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۱۰ دو روز پیش در سوریه درگذشت (در اثر بیماری تنفسی). او در سال ۲۰۰۲ وقتی که در حال گزارش از رامالله بود توسط یک تکتیرانداز اسرائیلی مورد هدف گلوله قرار گرفت. اما نیویورک تایمز در خبری که به مناسبت درگذشت او منتشر کرده است، ترجیح میدهد واقعه را با لطافت بیشتری شرح دهد (تاکیدها اضافه شده است):
آنتونی با جراحت، مورد آزار قرار گرفتن و بازداشت شدن بیگانه نبود. در سال ۲۰۰۲ او از طرف نشریه گلوب به رامالله واقع در کرانه باختری رود اردن که توسط اسرائیل اشغال شده است رفته بود. او در حال راه رفتن در یک خیابان مورد هدف گلوله قرار گرفت و از ناحیه کتف مجروح شد.
اینجا میتوانید مصاحبهای که توسط رادیو متنآزاد (radio opensource) با او انجام شده را گوش دهید (الان که دارم تایپ میکنم در حال گوش دادن به آن هستم). عنوان این پست نیز از همین مصاحبه انتخاب شده است*.
حدود یک ماه پیش وقتی که از او درباره وقایع «بهار عرب» و سوریه پرسیده شد چنین پاسخ داد (تاکیدها از من است):
س: آیا شما درباره وقایع خاورمیانه بیشتر یا کمتر از آنچه گزارش میکنید خوشبین هستید؟
ج: من به شکلهای مختلف بسیار بدبین و افسرده از عراق بیرون آمدم. فکر میکنم، مصر، یک نوشدارو برایم بود، تماشا کردن آنچه در رابطه با انقلاب رخ داد امیدوار کننده بود. دست کم آنچه شما دیدید این بود که امیدی برای رستگاری در منطقه وجود دارد و این نوع امید است که به شما به عنوان یک روزنامهنگار انگیزه میدهد. به اعتقاد من آنچه شما در بسیاری از این شرایط میبینید سایه روشنهای خاکستری رنگ هستند. هر چه بیشتر از این یا آن دور شوید، بهتر میتوانید این کشورها و منطقه را به صورت کلی بشناسید. هر چه میخواهید اسمش را بگذارید (درگیری میان شرق و غرب، میان آمریکا و جهان عرب) شما نمیتوانید به سادگی از این واقعیت بگریزید که این منطقه دست کم به طول یک نسل (نسل من) در بحران بوده است. بنابراین هر بحرانی که رخ میدهد، مقداری انسانیتزدایی نیز با آن میآید. و به عنوان یک خبرنگار، نویسنده یا روزنامهنگار بسیار مهم است که انسانیت را به روایتها بازگردانیم.
*در این پست از ایده مطرح شده در اینجا استفاده و نقل قول شده است.
با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آنرا از طریق اشتراک در خوراک آن پیگیری کنید. استفاده از مطالب و عکسهای منتشر شده در وبلاگها و فوتوبلاگهای من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است.
بامدادی 