زنان ایرانی در «روز جهانی زن» گل دریافت نکردند

روز هشتم مارس (18 اسفند) «روز جهانی زن» (IWD) است. علاوه بر محبوبیت مردمی این روز در سراسر جهان درباره اهمیت رسمی آن همین را بگویم که سازمان ملل از سال 1975 آن را به رسمیت شناخته و در برخی از کشورهای جهان تعطیل رسمی است.

ایده روز جهانی زن در اواخر قرن نوزدهم و به دنبال صنعتی شدن جوامع و ظهور ناگهانی زنان در عرصه کار صنعتی مطرح شد. شرایط کار کارگران زن در کارخانه‌های نساجی و پوشاک هولناک بود که به تظاهرات زنان در 8 مارس 1857 در نیویورک انجامید. این زنان اولین اتحادیه صنفی زنان را در ماه مارس 1859 تشکیل دادند و اعتراض‌های مشابهی در همین تاریخ برای بهبود وضعیت زنان شاغل در سال‌های بعد انجام شد…

در 8 مارس 1911 اولین مراسم «روز جهانی زن» در کپنهاک دانمارک توسط «کلارا زتکین» رهبر دفتر زنان حزب سوسیال دموکرات آلمان برگزار شد. وب‌گاه «روز جهانی زن» می‌نویسد: «در سال 1908 بیش از 15000 زن در نیویورک راه‌پیمایی کردند و خواستار کمتر شدن ساعت‌های کاری، حق رای و افزایش دستمزد‌ها شدند.»

در بسیاری از کشورها از جمله روسیه و ایتالیا روز جهانی زن وارد رسم و عادت فرهنگی مردم شده و رسم است که مردان در این روز به زنانی که دوست می‌دارند گل می‌دهند.

در خانه جشنی نیست…

تکرار مکررات می‌شود ولی کافی است کلید واژه «روز جهانی زن» را در گوگل-‌بلاگ جستجو کنید تا متوجه شوید به لطف «چماق» و «دست‌بند» و «وثیقه» این روزها خبری از «شادی» و «جشن» در میان جامعه زنان ایرانی نیست. زنان ایرانی در روز جهانی زن «گل» دریافت نکردند.

در همین زمینه بد نیست نگاهی به گزارش «فعالین ایرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و آمریکای شمالی» به مناسبت روز جهانی زن بیاندازید.

به امید روزی که زنان ایرانی دست کم بتوانند با خیال آسوده «اعتراض» کنند.

پی‌نوشت: نوشته جادی را تحت عنوان «امروز هشتم مارس من نیست» که با کیبورد آزادش تایپ کرده بخوانید.

---

مشترک خوراک بامدادی شوید
کامل
فقط مطالب
فقط لینکدونی