به بهانه تصویب کمک 3 میلیارد تومانی شهرداری تهران به شهروندان لبنانی و داستان همیشه‌گی انتقاد از حمایت‌های ایران از لبنان و فلسطین.
(توضیح بعد از تحریر: این نوشته فقط به «بهانهٔ» حکایت کمک شهرداری به لبنان و نوشته وب‌لاگ هزاران نقطه «مردم تهران بمیرند، لبنان زنده باشد» نوشته شده است. شاید بهتر بود از اول همین توضیح را می‌دادم چون بحث هزاران نقطه بیشتر این بوده که اصولا شهرداری مجوز اعطای اینگونه کمک‌ها را ندارد و اگر هم برنامه حمایتی است باید از طریق کانال‌های پیش‌بینی شده در قانون انجام شود. پس این نوشته انتقاد از کسانی است که بر خلاف روشی که هزاران نقطه در پیش گرفته، حرکت‌های حمایتی ایران از لبنان یا فلسطین را بدون اینکه نقد کارشناسی کنند محکوم می‌کنند.)
زیاد می‌شنویم که حمایت‌های حاکمیت ایران از گروه‌ها یا دولت‌هایی در لبنان، فلسطین، سوریه و … مورد انتقاد مردم قرار بگیرد. تا جایی که صحبت از انتقاد دقیق و موشکافانه باشد حرفی نیست، اما با توجه به اینکه بیشتر این انتقادات از ضرب‌المثل «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» خوراک فکری می‌گیرند، تصمیم گرفتم این چند خط را بنویسم.
چون هیچ علاقه ندارم توسط دوستان متعصب «مخالف کمک‌های ایران به لبنان و فلسطین» به صلیب کشیده شوم اجازه دهید تاکید کنم منظور من از این نوشته مخالفت یا موافقت با این‌نوع کمک‌ها نیست. هدفم حتی این نیست که تحلیل کنم آیا حمایت از گروه «الف» یا دولت «ب» به سود منافع ایران هست یا نیست. فقط می‌خواهم ضعف استدلال کسانی که اعتقاد دارند «تا در ایران فقیر هست نباید پول برای لبنان فرستاده شود» را نشان دهم.
اهمیت تعادل قدرت در منطقه
فراموش نکنیم هر کشوری در هر کجای جهان که باشد در راستای پیشبرد سیاستها و برنامه‌های امنیتی و نظامی‌اش به کشورها، دولت‌ها، گروه‌ها و جنبش‌هایی که در استراتژی دفاعی‌اش بگنجند کمک می‌کند. این موضوع مختص ایران نیست. اگر بحث عده‌ای از منتقدان این است که ایران نباید به دور و برش کار داشته باشد و باید سرش را توی لاک خودش بگیرد و برای این اعتقادشان دلایل کارشناسی بیاورند که هیچ. اما اگر تایید کنیم که ایران هم مانند هر کشور دیگری برای پایدار بودن باید حواس‌اش به معادلات منطقه‌ای پیرامونش باشد پس دیگر نمی‌شود به اصل موضوع کمک‌های ایران به کشورهای دیگر ایراد گرفت، هر چه باشد با توجه به:
- هندسه فعلی خاورمیانه و موقعیت حساس ایران در آن
- ضعف نسبی نظامی ایران نسبت به کشورهای منطقه مانند پاکستان، ترکیه، اسرائیل و حضور آمریکا
- ماهیت جمهوری اسلامی در ضدیت با صهیونیسم و خطری که از سوی اسرائیل و آمریکا ایران را تهدید می‌کند
ایران چاره‌ای جز ایجاد موازنه قوای نسبی از طریق حمایت از دولت‌ها یا گروه‌هایی که به خود نزدیک می‌داند ندارد. دست‌کم از نظرگاه حاکمیت ایران این موضوع چنین معنایی دارد.
کشورداری پیچیده است
برخی از مخالفین تاکید دارند تا وقتی موضوع «الف» با اولویت بالا وجود دارد نباید به موضوعات «ب» و «ج» با اولویت‌های کمتر پرداخته شود.
اصولا اینگونه استدلال‌ها چندان پذیرفتنی و منطبق با واقعیت‌ها نیستند. کشورداری پدیده‌ای ساده و یک‌بعدی نیست که بشود موضوعات فرعی‌تر را یکسره کنار گذاشت و تمرکز را بر موضوعات مهم گذاشت. یعنی نمی‌شود از اولیت اول شروع کنیم و همه پول‌ها را خرج آن کنیم و هر وقت اولویت اول حل شد برویم سراغ اولویت دوم و الی آخر. برای اداره یک کشور لازم است هم‌زمان در همه این زمینه‌ها هزینه شود؛ البته با وزن‌های مختلف. مساله روابط خارجی ایران و ایجاد پیوند‌های رسمی و غیررسمی با دولت‌ها و گروه‌هایی که حاکمیت ایران جلب حمایت آنها را به صلاح خود می‌داند نیز از نوع همین موضوعات است که شاید در مقابل موضوعاتی چون فقر یا بی‌کاری فرعی به نظر برسد اما در جای خود بسیار مهم است و نمی‌تواند نادیده گرفته شود.
نمی‌شود گفت چون مردم فقیر وجود دارند نباید در زمینه ساخت هواپیما تحقیق شود و فقط باید برای توسعه مناطق محروم سرمایه‌گذاری شود یا چون هنوز بخش قابل توجهی از کشور کشاورزی مدرن ندارد پس هیچ بودجه‌ای صرف گسترش فن‌آوری‌های تولید خودروهای شخصی نشود و همه‌‌چیز باید صرف تولید تراکتور شود و…
در واقع باید با در نظر گرفتن وزن‌های مناسب در همه موارد مورد نیاز کشور سرمایه‌گذاری کرد. سیاست‌خارجه نیز چنین است و ساختن آن هزینه دارد.
در تعیین وزن بودجه برای زمینه‌های مختلف اداره یک کشور ممکن است کشورداران به این نتیجه برسند که مثلا 0.1 درصد درآمد نفتی را باید در راستای ایجاد موازنه قوا در منطقه خاورمیانه صرف حمایت از گروههای نزدیک به ایران در سایر کشورها کنند. این عدد ممکن است به چند ده یا حتی چند صد میلیون دلار برسد، ولی به هر حال همان 0.1 درصد است و نه بیش. بهتر است برای انتقاد کردن همیشه از اعداد نرمال شده استفاده شود و نه اعداد و رقم‌های فاقد وزن که فقط مخاطب را هیجان‌زده می‌کنند.
البته هستند دوستانی که با اصل موضوع کمک‌های ایران مشکلی ندارند ولی اعتقاد دارند میزان آن زیاد است یا در جای درستی صرف نمی‌شود. به نظر من روش درست برخورد با مساله هم همین است و دوست دارم از این نوع انتقادها بخوانم و ببینم.
اعداد همیشه بزرگ نیستند
گروه منتقد حمایت‌های ایران در بسیاری از موارد اعداد و ارقام را بزرگ می‌کنند یا در نقل آن بیش از حد سهل می‌گیرند تا حدی که گاه میلیون به میلیارد تبدیل میشود یا ریال به دلار. «یک میلیارد دلار» ملبغ عظیمی است و بهتر است وقتی از میلیاردها دلار صحبت می‌کنیم بیشتر دقت کنیم.
همین خبر اخیر کمک 3 میلیارد تومانی شهرداری تهران برای بازسازی لبنان را در نظر بگیرید. قبل از اینکه این عدد را توی بوق و کرنا کنیم (که البته رسانههای ضد ایرانی مانند رادیو فردا در بزرگ کردن‌اش لحظه‌ای درنگ نکردند)، بهتر است توجه کنیم که این عدد در مقایسه با بودجه کل شهرداری تهران که به چندهزارمیلیارد تومان بالغ میشود عدد ناچیزی است و حرکت حمایتی شهرداری از مردم لبنان بیشتر جنبه سمبولیک دارد و اهداف دیگری را دنبال می‌کند. همه می‌دانیم 3 میلیارد تومان این روز‌ها فقط بهای یک منزل بزرگ در شمال شهر تهران است، نه بیش…
فارغ از پیش‌داوری و قضاوت‌های احساسی و با نگاهی بی‌طرف و عمل‌گرایانه به سیاست خارجی ایران نگاه کنیم. این چیزی است که در ایران بیشتر از هر لحظه دیگری به آن نیاز داریم.
در همین رابطه:
- پاسخ هزاران نقطه به همین نوشته. نوشته خوب و کاملی است؛ پیشنهاد می‌کنم حتما مطالعه کنید.
- بودجه شهر تهران چرا در لبنان باید مصرف شود؟ (محمد علی ابطحی)
مشترک خوراک بامدادی شوید
کامل
فقط مطالب
فقط لینکدونی
بامدادی 
چندتا بحث اینجا هست، یکی حسایت مردم اینروزها بخاطر تورم و همه گیر شدن فقر، در مورد همچین مسائلی زیاد شده.
دوم مسئله برخورد دوگانه با یک موضوع واحد، مثلا وقتی «خرید یک دستگاه تایپ یا کامپیوتر برای مدرسه ای در گرگان» به عنوان خرج پول شهرداری در خارج از تهران، توی کیفر خواست یک شهردار (کرباسچی) بوده، مردم در مقابل 3 میلیارد تومن بخشش یک شهردار دیگه، واکنش نشون می دند!
سوم استفده ابزاری از نفس عملی که به قول شما «جنبه سمبولیک» داره مطرحه! وقتی که دولت کمکی که قول انجامش رو به مردم سونامی زده جنوب آسیا داده بود، رو بعد از کلی تبلیغات جهانی لغو می کنه، این جنبه سموبولیک موضوع کمی مخشوش میشه! و جنبه شعارهای انسان دوستی قضیه کاملا شوخی بنظر میاد! اگر هم سعی کنیم از دید مسلمان دوستی هم به قضیه نگاه کنیم، آدم بلافاصله یاد این موضوع میوفته که مسامانان کزوو میوفته که دولت هنوز هم از برسمیت شناختن حق استقلالشون کمک بهشون بخاطر جلب حمایت روسیه و مخالفت با آمریکا خودداری می کنه! و یا سیاستهای مشابه!
در مورد این نظر که خیلی ها عقیده دارند خرج کردن پول در لبنان آب در هاون کوفتن ه، و راههای خیلی بهتری برای موازنه قوا وجود داره هم حرف زیاده.
کلا بازخواست کردن مردم از شهرداری و حسایت نشون دادن روی این موضوع، اونم وقتی که از شدت مشکلات روزمره کارد به استخوانشون رسیده چندان هم دور از انتظار نیست!
لایکلایک
بازخواستِ مردم از شهرداری؟ یا غرغر کردن تویِ تاکسی؟ یعنی واقعاً مردم یادشونه که چی بر ضدِ کرباسچی مطرح شده بود؟ یا اینکه مثلاً ایران برایِ سونامی پول داد یا نه؟ واقعاً چه مردمِ خوبی P-:
یه نکته‌ی جالب هست، به نظر می‌رسه که مثلاً تو آمریکا و اروپا گروه‌هایِ در اقلیت (فرض بفرمایید دگراندیش) با سیاست‌هایِ اسرائیل مخالفن و از فلسطین و لبنان حمایت می‌کنن، تویِ ایران این گروه‌ها می‌ترسن این کار رو بکنن، چون هم راستا با حکومت به نظر می‌رسن. البته شایدم جفنگ می‌گم (-:
لایکلایک
در مورد وجاهت بازخواست حرف می زدم! یا مثلا بازتابش توی محافل بحث و یا وبلاگها! نه نمود عملی ه اون! چون مردم یادشون باشه یا نه، خوب باشند یا بد، کار مهمی در زمینه بازخواست از دستشون بر نمیاد! ؛)
جالب؟ چرا؟ مگه عجیبه؟ خوب همینجا هم خیلی ها مخالف این سیاستها هستند، یکیش خود من! اما این مخالفت چه دخلی به خرج کردن بدون اجازه پول مردم داره؟
لایکلایک
سلام ، اما جنبه دیگر این ماجرا که همه همیشه از اون شاکیند اینه که این تنها ظاهر قضیه است و معمولا شارژهای آنچنانی در پس پرده انجام می شود که اه از نهاد هرکس در می آورد اونهم با وضعیت اینروزهای ایران ما
لایکلایک
@اله‌سار:
مثال‌های خوبی زدی در مورد برخورد دوگانه. به نظر من این مساله کاملا جای انتقاد داره. در مورد اینکه سرمایه‌گذاری توی تاثیری در حفظ تعادل در منطقه داره یا نه هم جای بحث و تحلیل زیاده. به نظر من در اینکه حمایت ایران از گروههای معارض لبنانی یا فلسطینی اسرائیل یا آمریکا رو تحت فشار قرار داده زیاد تردیدی نیست، اما در اینکه این سیاستها به منافع ایران کمک کرده باشه تردید جدی دارم. به نظرم می‌رسه این گونه حمایت‌ها باعث «هار»تر شدن گروههای تندرو حاکم در اسرائیل یا آمریکا شده و عاقبت دودش به چشم مردم ایران می‌رود.
@ar:
جالبه که مردم به نسبت وقایعی که در سال‌های اخیر رخ داده این موضوع پرونده کرباسچی و دادگاه عجیب و غریب‌اش رو خوب به خاطر دارن. اتفاقات مهم‌تر و تکان‌دهنده‌تری مثل حکومت نظامی در کرمانشاه کمتر توی ذهن مردم مونده تا این موضوع پرونده کرباسچی. شاید مهم‌ترین دلیل‌اش هم این باشه که موضوع کرباسچی به دقت و ظرافت از رسانههای جمعی پخش شد و حتی دورترین روستاها هم اون رو دیدن و شنیدن. اما موضوعات دیگه در خاموشی رسانه‌ای میرا شد.
@صندوقک:
حالا نه فقط این موضوع شارژهای پنهانی، در کل فقط خود خدا می‌داندچه سرمایه‌ها و پول‌هایی که در کشور هدر نمی‌رود. به خاطر فساد اداری، سوءمدیریت، رانت‌خواری و … که داستانش طولانی است…
لایکلایک
سلام
خوبی اول به گم که با فردی منطقی و دست نوشته هاش آشنا شدم خیلی خوشحالم .
در مورد این مطلبی که نوشتی من خودم در یک وب دیروز همون مثال چراغ رو برای یکی ازدوستان نوشتم و گفتم که با فلسفه کمک به کشور های مسلمان ودوست موافقم .ولی همونطور که خودتون گفتین رقم اعلامی به قدری بزرگ و عظیم بود که هر کسی که این خبر را بدون اطلاعات ریز آن میشنید از کوره در میرفت مخصوصا این که قرار است که یک شهرداری این کمک را انجام دهد البته خود آقایان نیز مقصر هستند که این خبر را بدون توضیحی در باره منبع درامدی آن ذکر کرده اند و مردم هم که در وضع مالی خوبی نیستند وبه واقع باعث هیجان زدگی آنان میشود.
در آخر از این که اینکه این مطلب رو خوندم و دیدم باز تر شده ممنون .
با اجازه می خوام لینکت کنم .
لایکلایک
حر فهایی که راجع به حفظ استراژدی منطقه گفتید صحیح اما چند نتیجه گیری نکردید اول: زمان ریاسنت جمهوری خاتمی ,اقای خاتمی خیلی سعی کرد چهره بهتری از ایران رو به دنیا بشناسونه که کم اهمیت نیست ایران الان فقط به عنوان یک حامی تروریست به حساب میاد البته دورغ نیست انواع سلاح ها و تجهیزات نظامی ساخت ایران به دست عراقیان و شیعه های تند رو مثل شیخ حسن نصر الله هست در پاکستان که زمانی مقر گروه تروریست اقاعده بوده الان توسط دولت ایران و صلاح های نظامی اون تقویت میشه دولت های غربی با اسناد و مدارک ایران رو متهم کردند اگر ایران هم میتونه بسم الله عدم این قضیه رو ثابت بکنه کم کم ایران داره به زمان قاجار تبدیل میشه به حای کمک باج میده گاز رو بهقیمت یک بطری اب معدنی بهترکیه میفروخت خزر رو تقدیم روسیه کرد .و الن کاملا به نفع امریکا کار میکنه کشور های اطراف ایراناز ترس اینکه ایران مشغول ساخت صلاح هسته ایی هست از امریکا اسلحه و تجهیزات میخرند قدری زیرک باشید
لایکلایک
مسئله اصلی اینجاست که هدف از اینگونه کمک ها چیست؟ هدف از این کمک ها (که بیشتر به شکل پنهانی است) تبدیل لبنان به پایگاه جمهوری اسلامی در برابر اسراییل است.من نمیدونم چرا شما آقای بامدادی, دارید با ژست آدم هایی که همه چیز رو از یه دیدگاه دیگه میبینند ملت رو از اصل مسئله دور میکنید؟
لایکلایک
@jarchy:
ممنون از ابراز لطفت. سوای کمکی که شهرداری به لبنان کرده که به نظر من درست نیست و حتی غیرقانونی است، من از کسانی انتقاد کردم که بدون ارائه دلیل حرکت‌های ایران در منطقه را محکوم می‌کنند. باز هم تاکید می‌کنم که منظور من لزوما حمایت از چنین حرکت‌هایی نبوده و نیست. صرفا تاکید بر انتقاد کارشناسی کردم.
لایکلایک
@sarina:
خوب من اصولا صحبتی از یک‌پارچه‌گی سیاست‌خارجی ایران نکردم که خوب واقعا یک پارچه نیست و هر گروهی که روی کار میاد ساز خودش رو می‌زنه. اما شما ایران را حامی تروریسم توصیف کردین، ولی برای این اتهام‌تون دلایلی ارائه نکردین. دولت‌های غربی هم دلایلی ارائه نکرده‌اند. اگر از تروریسم صحبت می‌کنیم ابتدا باید غول‌های تروریسم دولتی در جهان مانند خود جناب عمو سام و برادرزاده‌اش اسرائیل را به نقد بکشیم.
لایکلایک
@hamid:
من خلاف این موضوع حرفی زدم؟ من هم همین را گفتم که ایران به دلیل ضعف نظامی‌ای که دارد مجبور است به روش‌های غیرمستقیم تعادل استراتژیک مورد نیازش را در منطقه تامین کند. مثلا حمایت از گروههای فلسطینی یا لبنانی در همین راستا توجیه میشود. بله، ایران خیلی تمایل دارد که لبنان را به پایگاهی بر ضد اسرائیل تبدیل کند، و تا حدی هم موفق شده است و همین موضوع هم برای اسرائیل و متحدش آمریکا خوش‌آیند نیست و تهدید محسوب میشود. بحث این نیست که من این موضوع را تایید می‌کنم یا نه، بحث واقعیت‌های سیاسی امروز منطقه است.
در مورد اینکه گفتید من «ژست آدم‌هایی که همه چیز رو از یک دیدگاه دیگه میبینند» گرفته‌ام باید بگویم آرزو می‌کنم حرف شما درست باشد. من واقعا دوست دارم موضوعات را از دیدگاهی دیگر ببنیم. چه اشکال دارد دیدگاه دیگرگونه امثال من هم در کنار همه دیدگاه‌های دیگر قرار بگیرد. شاید در بعضی موارد به کار آید و روشن‌گر شود. من هدفم ژست گرفتن البته نیست، ولی دوست دارم همین که شما گفتید باشم، یعنی کسی که موضوعات را جور دیگری می‌بیند.
لایکلایک
تا حالا یکی حسین درخشان داشتیم و حالا با شما میشوند دو تا
لایکلایک
@ یک دوست:
از چه نظر؟
لایکلایک
سلام.
نوشته ی شما رو بعد از نوشته ی خانم زهرا خوندم و خب به نظرم تا حد زیادی واقعبینانه بود. من با نفس کمک مالی به کشورهای دیگه یا حتا گروه های دیگه مخالف نیستم. ما در حال حاضر شاریط خاصی داریم. هیچ کس نمی تونه بگه احتمال حمله کردن امریکا به ایران بیشتره یا احتمال حمله نکردنش. تو این شرایط فکر این که در یه قدمی قدرت مند ترین متحد امریکا در منطقه ما هم یه متحد نسبتا قدرتمند داشته باشیم خیلی آرام بخشه. کیه که فکر کنه اگه امریکا به ایران حمله کنه خودش استثنا خواهد بود؟ مگه مردم عراق از دولتشون استثنا شدن؟ ضمنا این کمک ها چیز نامعمولی هم نیست. همه ی کشورها به دولت های نزدیک به خودشون کمک مالی می کنن و این بیشتر از اینکه خرج باشه سرمایه گذاریه. ضمنا فکر می کنم کمک به حزب الله کمتر شرم آوره تا کمک به القاعده، سازمان مجاهدین یا کودتاچی های شیلی. بازم تکرار می کنم این بیشتر سرمایه گذاریه تا خرج. البته در مورد میزان بازدهی یه سرمایه گذاری همیشه می شه بحث کرد. چیزی که من بهش اعتراض دارم محل این کمکه. فکر می کنم باید محل خاصی برای چنین کمک هایی باشه و هر پولی در جای خودش خرج بشه.
به نظرم تمام چیزی که می خواستم رو نگفتم. شاید برگشتم.
فعلا
لایکلایک
@mim.alef:
این موضوع به قدری گسترده و پیچیده است که واقعا تحلیل کردنش کار ساده‌ای نیست.
از لحاظ اخلاقی درست یا نادرست، ایران به خاطر ضعف نظامی‌ای که در منطقه دارد به دنبال‌های راه‌حل‌های دیگر برای ایجاد موازنه قدرت در منطقه است. یکی از این‌راه‌ها به قول شما یافتن متحد است. ولی هیچ‌یک از متحدین ایران در حال حاضر متحد استراتژیک ایران نیستند (برای تعریف متحد استراتژیک به نوشته هزاران نقطه که لینک آن در همین صفحه است مراجعه کنید) و در بهترین حالت متحدان تاکتیکی ایران محسوب میشوند. در واقع به خاطر عدم هماهنگی‌ای که در حاکمیت داخلی ایران وجود دارد، سیاست خارجی ایران در دهه‌های اخیر چندان کارآمد نبوده و حتی احتمالا اشتباهات بزرگی نیز مرتکب شده است.
به نظر من هم باید دو موضوع در سیاست خارجه ایران بیشتر تحلیل شود. یکی مشخص‌تر شدن محل بودجه‌ای که برای اینگونه حمایت‌ها انجام میشود (که البته کار مشکلی است، چون شفافیت چندانی در سیستم مالی حکومتی نداریم) و دوم تحلیل میزان بهره‌وری این‌طور سرمایه‌گذاری‌ها.
به بیان دیگر، به جای اینکه نفس حمایت ایران را از گروه یا کشورهای دیگر محکوم کنیم، به تحلیل این بپردازیم که «از کدام بودجه» و «چه مقدار» و با «چه میزان بهره‌وری از لحاظ بهبود موقعیت امنیتی ایران در منطقه» این بودجه‌ها مصرف میشود.
لایکلایک
تحلیل خوبی بود.
لایکلایک
كاملا منطقي به نظر مي رسه. با اين طرز تفكر موافقم
لایکلایک
«»بهتر است توجه کنیم که این عدد در مقایسه با بودجه کل شهرداری تهران که به چندهزارمیلیارد تومان بالغ میشود عدد ناچیزی است و حرکت حمایتی شهرداری از مردم لبنان بیشتر جنبه سمبولیک دارد و اهداف دیگری را دنبال می‌کند. همه می‌دانیم 3 میلیارد تومان این روز‌ها فقط بهای یک منزل بزرگ در شمال شهر تهران است، نه بیش»»
بگذریم که ایران از دادن مبالغ پشت پرده و یا جلوی پرده چه اهدافی رو دنبال میکنه …
با توجه به این جملاتی که اوردم واقعا فکر میکنی ایران در وضعیتیه که در تهران شما از خانه 3 میلیاردی مثال میارید؟ چند درصد مردم ایران براشون 3 میلیارد اونطوری که شما مطرح کردید همه میدونیم … پول کمیه؟ آقای بامدادی شما در دو جا از عبارات «»دوستان متعصب «» و «»فقط می‌خواهم ضعف استدلال کسانی که اعتقاد دارند «تا در ایران فقیر هست نباید پول برای لبنان فرستاده شود» را نشان دهم.
«» صحبت میکنید و بعد میگید : «» سوای کمکی که شهرداری به لبنان کرده که به نظر من درست نیست و حتی غیرقانونی است، «» . اگر کمک مشکلی نداشت چرا درباره خوب بودن کمک هایی که تاییدی بر این چنین پستی است ارائه میکنید ؟ البته موضوع رو بطور کلی مطرح نمودید و اونو نسبت دادید به کمک های کلی به لبنان و… اما هسته ماجرا و زمان پستتون اگر دقت کنید و اینکه این مبلغ رو که برای افرادی میتونست زمینه ساز شروعی زیبا برای زندگی باشه , رو بسیار جزئی میدونید باید تامل کرد . انتظارم این بود مطلبتونو از دید دیگری مطرح میکردید و حرفی از شهرداری و… نمیآوردید / خسته نباشی .
لایکلایک
متاسفانه سوآل ها خیلی درهم برهم شده ! از کمک به لینان ! و فلسطین ! . بعد کرباسچی !
وقتی که می بینم مطرح می شود که ایا ایران منفعتی دارد با توجه به موقعیت سوق الجیشی اش که با توجه به آن به اینها کمک بکند و بعد هم از پیش استدلال خود را قوی می دانی و استدلال بقیه را آبکی و ضعیف !!! خود این نشانه استدلال ضعیف خودت است . به چه دلیل مال بقیه باید کشکی باشد ولی آن استدلال جنابعالی قوی و تازه می خواهی این را هم اثبات کنی ؟
اگر این استدلال این باشد که فرقی با استدلال خود آمریکا و اروپا ندارد . آنها هم برای خود منفعت دارند و می خواهند منافع خود را در منطقه حفظ کنند . حالا راهشان دور باشد یا نزدیک .
آیا داشتن منافع در منطقه این را توجیه هم می کند که هر کاری خواستی انجام هم بدهی ؟ اسلحه فراوان و پول مردم این کشور را به هر صورتی که دلت خواست خرج دیگران کنی ؟
بعضی وقتها تو دلن به حال عده ای می سوزد و به حد وسع خودت کمکی می کنی اما این با واکردن در بودجه کشور به روی تعدادی کشور که هیچ قرابتی هم با ایران ندارند و عده ای که کارشان به زدو خورد با این کش.ر . اون کشور است فرق دارد !
ضمن اینکه اینهایی که پول نفت ایران را حاتم بخشی می کنند اصلا تنها چیزی که برایشان مهم نیست خود مردم ایران است که نتیجه اعمالشان را هم داریم می بینیم و تعداد زیادی از مردم با پوست و گوشت خود حس می کنند .
دادن پول مردم به فلسطین و افغانستان و عراق و …. از نظر من هیچ فرقی با هزینه ها میلیاردی سفر خامنه ای به این ور و اونور که هیچ نتیجه ای هم ندارد و فقط راهی است برای دشمن دشمن کردن و انداختن کثافت کاریهای خود به گردن دشمن توهمی و بعد هم امام زمان !!!!
مگر شاه همین نقش را در خلیج فارس بازی نکرد ؟ یادتان نیست ! جنگ ظفار در کشور عمان را می گویم . چطور مورد نفرین آقایون قرار گرفته بود و بد بود و ….. وای نوبت اینها که شد خوب است !
نه من خودم شخصا از اسرائیل خوشم نمی آید . اما این برای من دادن پول مردم ایران را به حزب الله و فلسطین و کوفت و زهر مار را توجیه نمی کند .
بنابراین بر این اساس باشید که شما که موافق دادن پول مردم ایران به این غریب الغربا هستید با استدلال خود و ما هم که کاملا مخالفیم با استدلال خود هرچند آبکی و به قول تو صعبف و سست !!!!!!!!!!!!!!!
لایکلایک
@websaz:
به نظر من شما تم اصلی صحبت‌های من رو در نظر نگرفتید. همونطور که در ابتدای نوشته تاکید کردم بحث من دفاع یا رد کمک ایران به لبنان نیست: یکی اینکه خواستم بگویم خیلی وقتها عدد و رقم‌ها را بزرگ‌تر از آن‌چه که واقعا هست بزرگ می‌کنند و دوم خواستم بگویم کشورداری فرایندی پیچیده است و با استدلال‌هایی نظیر «تا وقتی توی ایران فقیر داریم، نباید پول صرف فلان کار کرد» نمی‌شود کشور را اداره کرد.
مثال خانه و سه میلیارد تومان فقط نشان دادن این بود که این عدد در مقیاس یک کشور یا یک شهر عدد ناچیزی است. وگرنه با همین پول هم من و شما و چندین نفر دیگر می‌توانیم دارای خانه شویم، ولی این بحث دیگری است…
موضوع شهرداری را مخصوصا اضافه کردم به نوشته. اول نوشته من کاملا کلی بود ولی چون به بهانه کمک‌های شهرداری نوشته بود دیدم دست کم بد نیست موضع خودم را نسبت به این حرکت شهرداری بیان کنم. به نظر من بودجه شهرداری محل تامین چنین حرکت‌های حمایتی (حالا چه از لحاظ منافع ملی درست، چه نادرست) نیست. این را اضافه کردم چون دوست خوبم در هزاران نقطه بیشتر موضوع شهرداری را نقد کرده بود و اگر اینجا اشاره نمی‌کردم، خواننده نوشته من ممکن بود برداشت کند من به صورت مستقیم حرف‌های آقای هزاران‌نقطه را نقد کرده‌ام. چنین نبوده و قصد من نقد کلی بوده است.
لایکلایک
@یوزباشی:
دوست عزیز، من خواستم فقط پیچیدگی موضوع را نشان دهم و ضعف استدلال برخی (و نه همه) منتقدان کمک به لبنان را. تا جایی می‌دانم هیچ‌جای نوشته استدلالی مبنی بر اینکه باید کمک کرد یا نباید کمک کرد نیاورده‌ام. این را گذاشته‌ام به عهده کارشناسان مسائل سیاسی ایران و خاورمیانه.
در مورد اینکه چرا استدلال «برخی» از مخالفان «آبکی» است که کاملا توضیح دادم. ببین اینها هیچ دلیلی نمی‌آورند و فقط تکرار می‌کنند «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» و مثلا چند تا عکس از مناطق فقیرنشین هم میشود مدرکشان که بله! بیا و ببین… این مردم بیچاره رها شده‌اند و آقایان دارند میلیاردها دلار پول می‌فرستند خارج…
این استدلال ضعیف و آبکی است. چون که همانطور که گفتم نمی‌شود صبر کرد تا فقر یا توسعه‌نیافتگی یا بی‌سوادی به طور کلی ریشه کن شود و بعد شروع کرد به فکر مسائل دیگر افتادن. کشورداری پیچیده است، هم باید حواست به فقر و سواد و توسعه روستایی باشد، هم باید به سوبسید بنزین و واردات ادکلن دقت کنی. حالا یکی بیاید بگوید، وای!!! این مردم هنوز فقر غذایی دارند، چرا دولت ادکلن و گوشی موبایل وارد می‌کند و …
حرف من این بود که اگر کسی با کمک‌های ایران به طور کلی (یعنی اصولا هر گونه دخالت هر کشوری در هر کشور دیگر) مشکل دارد بیاید و دقیق و مبسوط بگوید. اگر به طور خاص (یعنی با دخالت در امور کشورهای دیگر به قصد منافع ملی مشکلی ندارد ولی جایگاهش را مثلا در لبنان درست نمی‌بیند) باز هم بیاید و تحلیل کند که چرا و چگونه کمک‌های ایران به لبنان ، به سود منافع ایران نیست.
امیدوارم توضیحاتم متقاعد کننده بوده باشد. با تشکر از حضور شما در اینجا.
لایکلایک
تحلیلتون تاسف باره… خیلی جالب تجهیزات نظامی یک کشور برای دفاع از خود را با کمک به تروریسم اشتباه گرفته اید. چطور در فرضیه هاتون از اینکه جمهوری اسلامی ماهیت ضد صهیونیست داره استفاده می کنید. چرا باید یک کشور ماهیت ضد چیزی داشته باشه.. شماها شستشوی مغزی داده شدید. متاسفم. واقعا دلم به حال کشورم میسوزه که افرادی با طرز تفکرات جنگ طلبانه ای مثل شما توش زندگی می کنن..
لایکلایک
@مینا
چرا؟
الف. من از حمایت‌های ایران از کشورهای دیگه دفاع نکردم و فقط ابعاد پیچیده‌تر موضوع را باز کردم.
ب. بر اساس کدام تعریف از تروریسم، حمایت‌های ایران از سوریه یا حزب‌الله رو حمایت از تروریسم می‌دانید؟ بر اساس روایت دولت اسرائیل و آمریکا؟ یا بر اساس یک روایت بی‌طرف؟
پ. واقعیت‌ها رو باید از رویاها جدا کرد. من اگر از واقعیتی به نام «جمهوری اسلامی ماهیت ضد صهیونیستی دارد» حرف می‌زنم چرا باید توبیخ بشم؟ آیا دروغ گفتم؟ آیا این یک واقعیت سیاسی امروز ایران نیست؟
ت. طرز تفکر جنگ‌طلبانه؟! گردن باریک‌تر از من پیدا نکردید برای چسباندن وصله‌های بی‌اساس؟
من اگر بگویم باید موضوعات سیاسی منطقه را با دید تحلیلی نگاه کنیم و چند مثال بزنم که ابعاد مختلف قضیه چقدر گسترده است و تصمیم‌گیری اصولا ساده نیست، معنایش این است که جنگ طلب هستم؟ شستشوی مغزی داده شده‌ام؟
خواهش می‌کنم منصف‌تر باشید و یک‌بار دیگر نوشته من را کامل بخوانید.
با تشکر
لایکلایک
در این زمینه نباید احساساتی و جوگیرانه قضاوت کرد. برای دیدن استدلال های منطقی سایت زیر را ببینید.
http://www.marsos.persianblog.ir
لایکلایک
اگر قرار است موازنه قدرت کنیم ، حمایت از اسرائیل و امریکا وزنه ها را به شدت به نفع ما سنگین می کند. تا کی ما باید چوب این موازنه احمقانه را بخوریم.
عربها سالهاست که با ایران می جنگند.همین عربها در جنگ عراق با ایران تمام تلاششان را برای نابودی ما کردند.
لایکلایک