با دیدن/شنیدن/خواندن وعدههای انتخاباتی متنوع و جذاب بعضی از نامزدهای انتخابات ریاستجمهوری نگران میشوم و به عنوان یک شهروند میخواهم به همهی کسانی که قصد خدمتگزاری به مردم ایران را دارند تذکر دهم:
خانمها! آقایان! شما در قبال وعدههای انتخاباتیای که میدهید مسئولید
حرف زدن فقط تکان دادن لب و زبان و همزمان بیرون دادن بازدم نیست که کار سادهای باشد. حرف زدن نوعی عمل کردن است و انسان اجتماعی مسئول اعمالش است.
وعدهی انتخاباتی دادن، حرف زدن و در نتیجه عملکردن است. منتها وعده دادن، حرف زدنی است که گویندهی آنها مسئولیت بیشتری دارد. وعدهی انتخاباتی فقط مجموعهای از کلمات خنثی و بیشکل نیست، بلکه حرفهایی است که وزن دارند، جهت دارند، پویایی دارند و طبیعتا به همان نسبت گویندهی آنها مسئولیت بیشتری در قبالشان دارد.
آقایان! خانمها! یادمان باشد هفتاد میلیون عدد بزرگی است
مسئولیت گویندهی حرف با تعداد مخاطبانی که از آن تاثیر میگیرند تناسب دارد. گویندهی حرفی که فقط برای یک نفر گفته شده به اندازهی همان یک نفر در قبال حرفش مسئولیت دارد. گویندهای که در یک سالن کوچک برای 40 نفر حرف میزند به همان نسبت مسئولیت بیشتری در قبال حرفهایش دارد. اما گویندهای که برای 70 میلیون نفر حرف میزند مسئولیت بسیار بزرگی دارد.
مواظب باشیم، وقتی 70 میلیون نفر را مخاطب قرار میدهیم و به آنها «قول» میدهیم که فلان کار را بکنیم یا نکنیم، مسئولیت بسیار بسیار بزرگی را پذیرفتهایم.
خانمها! آقایان! اخلاق فراموش نشود
خیلیها میگویند اخلاق در سیاست جایگاهی ندارد. اما سیاستمدار بیاخلاق هم جایی در میان مردم ندارد و نخواهد داشت. یادمان باشد، وعدههای انتخاباتی، در واقع قولهایی است که به «مردم» میدهیم و الوعده وفا!
آقایان! خانمها! مکانیسمهای پاسخگویی فراموش نشود
در وعدههای انتخاباتی که میدهیم جایی را هم برای ساز و کارهای پاسخگویی بگذاریم. خوب است توضیح دهیم که «مردم» چگونه خواهند توانست عملکرد آیندهی ما را در قبال وعدههایی که امروز میدهیم بسنجند و ارزیابی کنند؟
در برنامههای تبلیغاتیمان بد نیست این را هم بگنجانیم که در راستای طراحی، بنیادگذاری و توسعهی مکانیسمهای «ارزیابی عملکردمان» توسط مردم، چکار قرار است انجام دهیم؟ خوب است برای همگان روشن کنیم اصولا چقدر و به چه میزان به چنین مکانیسمهای پاسخگویی و نهادینهسازی آنها در جامعه باور داریم.
شاید خیلی از شهروندان ایرانی دوست داشته باشند بدانند اگر بعدها نخواستیم یا نتوانستیم بعضی از وعدههایی را که امروز قولشان را به مردم دادهایم عملی کنیم و یا اگر خدای ناکرده خلافشان عمل کردیم، مردم چگونه خواهند توانست ما را به پرسش بگیرند؟
یادمان باشد وعدهی انتخاباتی بدون مسئولیتپذیری بیمعناست، مسئولیتپذیری هم بدون اینکه امکان پاسخگویی در قبال مردم وجود داشته باشد بیمعناست.
خانمها! آقایان! مواظب باشید شرمسار تاریخ نشوید
فراموش نکنیم که حرف زدن و وعده و وعید دادن دادن اگر چه ساده به نظر میرسد اما چنانچه مسئولیتپذیری و پاسخگویی در قبال 70 میلیون نفر را به آنها اضافه کنیم به سختترین کارها تبدیل میشود.
در این بازار انتخابات که مکانیسمهای پاسخگویی اجتماعی نیز حداقل است، وعدههایی ندهیم که بعدها شرمسار مردم و تاریخ شویم.
بامدادی | نجواها | یکعکاس | [silent-clicks] |
استفاده از مطالب و عکسهای منتشر شده در وبلاگها و فوتوبلاگهای من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است. |
عالیه!
دست مریزاد.
لایکلایک
براستی باید یادمان بماند!
لینک این مطلب در «برای ایران» : http://barayeiran.com/Detail/%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%90-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%85%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%A2%D9%82%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86-%DB%8C%DA%A9-%D9%88%D9%82%D8%AA-%D8%B4%D8%B1%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%86%D8%B4%D9%88%DB%8C%D8%AF
—————————————————————–
بامدادی: ممنون صادق جان.
لایکلایک
بین شعار های انتخاباتی نامزد ها یک جمله کاملا مشترک هستش که خیلی برام جالب بود. انتقاد -با دلیل یا بی دلیل- از سیاست های احمدی نژاد. البته خوبه انتقاد از بی مدیریتی و اینا.
اما بهتره علمی با این معضل برخورد کنن، جزییات بیشتری از مشکلات بدن، گفتن «به سیاست ها اقتصادی سیاسی احمدی نژاد انتقاد دارم» که نشد انتقاد یا اصلا شعار انتخاباتی!!
چون من رای دهنده احساس می کنم به شعورم با وعده های نجومی و انتقاد های غیر اصولی توهین میشه. مثل جریان دولت 50 تومنی کروبی در دوره گذشته که خیلی توهین آمیز بود، گویا کاندیدا ها به هر وسیله ای چنگ می زنن که رای بیارن و گویا فکر می کنن رای دهنده ها نمی فهمن و شعورشون نمیرسه!! نمی دونم والله!
لایکلایک
اين درست است
مكانيزم هاي پاسخگويي را بيابيم
لایکلایک
سلام
ااز اینکه شما رای می دهید مطمئن هستم البته طبق مطالب قبلی خودتون که در وبلاگتون نوشتید
اما لطفا به کروبی رای بدهید بین رضایی و احمدی نژاد و موسوی اون از همه قابل تحمل تر هست البته خب معلومه در جایی که میوه نیست چغندر سلطان مرکبات است
با شرایطی که از موسوی سراغ دارم رهبر میخوان به تلافی گذشته کف زمین رو باهاش پاک بکنه
بدرود
لایکلایک
امید داریم به وجدانشان
لایکلایک