نه اینکه به کل مخالف تبلیغات باشم، اما چندان دل خوشی از تکنیک‌های تبلیغاتی ندارم و کلا ترجیح می‌دهم تحت تاثیر تبلیغات قرار نگیرم (تا حد خودآگاهی‌ام). در نتیجه بیشتر اوقات با نوعی بی‌تفاوتی از کنار تبلیغات و آگهی‌های تجاری عبور می‌کنم و آن‌ها را بیشتر به عنوان بخشی از زمینه شهر می‌بینم تا موجودیت‌های مستقلی که بشود نگاهشان کرد، خواندشان یا تحت تاثیرشان قرار گرفت. اما هر از چندی تبلیغ‌هایی به چشم‌ام می‌خورد که نمی‌توانم نسبت به آن‌ها بی‌تفاوت بمانم و ناخودآگاه وادار به واکنش ادراکی یا عاطفی می‌شوم که معمولا هم از نوع منفی است. تبلیغ زیر که هم اکنون در برخی نقاط تهران قرار گرفته از این دست است. یک آگهی مشمئز کننده!
با توجه به فیلتر بودن بامدادی در ایران، لطفا مطالب آن‌را از طریق اشتراک در خوراک آن پی‌گیری کنید. استفاده از مطالب و عکس‌های منتشر شده در وبلاگ‌ها و فوتوبلاگ‌های من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است.
بامدادی 
متوجه نمی‌شوم؟
لایکلایک
توضیح دادنش سخته. شاید چون بره شده شال گردن. شاید چون بازگشت به کاموا رو به صورتی مصرف گرایانه و با نگاهی ابزاری به حیوان تبلیغ کرده. شاید هم چیزای دیگه .. به هر حال تاثیرش روی من این بود.
لایکلایک
بره شال گردن نشده، اصولا چوپانها همین شکلی بره‌ها را جا به جا می‌کنند یعنی می‌اندازند روی گردنشان و پاهایشان را هم از دو طرف در دست می‌گیرند. نگاه به بره هم ابزاری هستش چون یادآور حس خوب پشمینه بودن هستش ولی چه اشکالی داره؟، شخصیت بره که تحقیر نشده که!
لایکلایک
خوب این که شما گفتید هم برای من آزار دهنده است. که تصویر یک جوان شیک و برندپوش امروز جایگزین یک چوپان شود در حالی که اولی سمبل مصرف‌گرایی و دومی سمبل ساده‌زیستی است!
لایکلایک
سلام من طراح این برنامه بودم
الان اتفاقی مطلبتونو خوندم 🙂
لایکلایک
سلام. ممنونم که اینجا کامنت گذاشتید. حالا که خودتون رو دیدم می‌تونم بپرسم در مورد نوع نگاهتون در طراحی این پوستر بنویسید؟ منظورم اینه که چقدر با واکنش من موافق یا مخالف هستید.
با تشکر.
لایکلایک
سلام مجدد
من ته دلم با نظرتون موافقم اما چند تا موضوع هست می خواستم بگم، یکی اینکه این مدل رو شرکت اسپانیایی برام فرستاد و من خودم دوست داشتم خیلی این داستان نوستالژیک تر باشه مثلا توی یکی از طرح هام عکس یک خانم رو روی صندلی راک چیر گرفتم که مشغول بافتن بود و دورش پر از کاموا بود، متاسفانه برندها شرایط سختی رو برای تبلیغات می ذارن و حتما باید از مدل های اونها استفاده کرد، من این طرح رو خیلی بومی کردم و کلا ذات طرح رو بهم ریختم ولی این یکی امکان پذیر نبود، من به شدت حامی حیوانات و محیط زیست هستم ولی در مورد نظر شما با نحوه استفاده از اون بره کمی مخالفم، اینجا نزدیکی انسان و طبیعت مد نظر بوده و راستش کمی نزدیکی دنیای مد با اونها و چیز جالبی هم هست، به نظر من اشکال نداره یه مدل اینکارو کرده ما همیشه توقع داریم یه چوپان خیلی درب و داعون باشه اما خوب همیشه اینطور نیست گاهی بعضی چوپانا خیلیم خوش تیپن من یکیشونو سراغ دارم 🙂
لایکلایک
متوجه محدودیت هایی که گفتید هستم. ممنون از این که توضیح دادید.
لایکلایک