از صحبتهای آقای حمید دباشی (Hamid Dabashi) ایرانشناس و استاد دانشگاه کلمبیا در جمع ایرانیان حاضر در روبهروی سازمان ملل:
ما اینجا هستیم که به تصمیمگیرندگان در کنگرهی ایالات متحده بگوییم که از تدبیر رئیسجمهور اوباما یاد بگیرند و سعی نکنند از شرایطی که ممکن است به نظرشان آب گلآلود برسد ماهی بگیرند. ریشهها و جنبش خودجوش حقوق بشر در ایران آب گلآلود نیست. بلکه بسیار شفاف، سالم و زیباست. این جنبش هیچ احتیاجی به حمایت کنگرهی آمریکا ندارد، لطفا فقط به آن آسیب نرسانید. یک نقل قول حکیمانه از مارتین لوتر کینگ* یا تئودور پارکر مبارز طرفدار لغو بردهداری در قرن نوزدهم که «منحنی اخلاق جهانی اگر چه طولانی است، اما به سمت عدالت میرود» به اندازهی کافی لطف مردم آمریکا را برای تشویق ما به ثابت قدم ماندن در مسیرمان نشان خواهد داد.
نه به تغییر رژیم مهندسی شده توسط آمریکاییها، نه به پروژههای دموکراسی اتاقهای فکر (think tank)، نه به بودجههایی که از طرف بنیاد ملی دموکراسی (National Endowment for Democracy) آمده باشد، نه به تحریمهای اقتصادی، نه به محاصرههای زمینی یا دریایی و صد در صد نه به حملهی نظامی.
لطفا همانجا آرام روی صندلیها بنشینید و کاری نکنید و اجازه دهید روحیهی شکستناپذیر ملت ایران به شما تلاشهای مشابه خودتان را برای رسیدن به عدالت، برابری، حاکمیت قانون، احترام به کرامت انسان، حقوق بشر، حقوق شهروندی و حقوق زنان یادآوری کند. لطفا فقط تماشا کنید و اگر مایل بودید چند کلمهی فارسی هم یاد بگیرید.
به دقت به ما نگاه کنید: چرا که ما هم از تاریخ شما الهام گرفتهایم و در حال نوشتن منشور حقوق (Bill of Rights) خودمان هستیم.
* اشاره به این جملهی مارتین لوتر کینگ: ما میتوانیم کوهی از ناامیدی را به تخته سنگی از امید تبدیل کنیم.
* بدیهی است (هست؟) که این نقلقولها برای آشنایی و مطالعهی اولیه است و من نه فقط اینجا بلکه در لینکهای روزانه، نقلقولها و اصولا هر جا از منبعی لینک میدهم یا نقل قولی میکنم «اکیدا» و «قویا» توصیه میکنم مطلب اصلی به صورت کامل خوانده شود تا نیت و پیام اصلی گوینده یا نویسنده به درستی منتقل شود.
بامدادی | نجواها | یکعکاس | [silent-clicks] |
استفاده از مطالب و عکسهای منتشر شده در وبلاگها و فوتوبلاگهای من به شرط «نقل قول دقیق»، «ذکر ماخذ» و «ارجاع لینک به اصل پست» بلا مانع است. |
قربان عرض ارادت گفتم بگویم ما هنوز و همیشه اینجا را می خوانیم ها اگر حرفی نمی زنیم از خستگی های این روزهای مان است
————————————————————————
بامداد: ممنون از لطف و محبت شما. بزرگوار هستید.
لایکلایک