همانطور که می‌دانید چند روز پیش، آمریکا به صورت یک‌جانبه شرکت کشتی‌رانی جمهوری اسلامی و 18 شرکت وابسته به آن را تحریم کرد. از بحث قانونی بودن یا نبودن چنین تصمیمی که بگذریم، تبعات این تحریم (یا حتی صحبت از چنین تحریمی) را به هیچ‌وجه نباید به صورت مستقیم نگاه کرد. شرکت کشتی‌رانی جمهوری اسلامی دارایی‌های چندانی در آمریکا ندارد و حتی بازار آمریکا، بخش کوچکی از کسب و کارش را تشکیل می‌دهد. پس در نگاه اول شاید به نظر برسد تحریم اعمال شده، تاثیر چندانی بر کسب و کار این شرکت و به صورت عام‌تر بر صادرات و واردات یا اقتصاد ایران ندارد.
اما تاثیرات چنین تحریمی را فقط نباید از طریق بررسی اثرات آنی آن بر کسب و کار شرکت کشتی‌رانی جمهوری اسلامی دید. اولا این تحریم نشان‌دهنده‌ی سیگنال سیاسی مهمی از سوی آمریکاست، یعنی یک قدم نزدیک‌تر شدن به سمت محاصره‌ی دریایی کامل ایران که می‌تواند ضربه‌ای کشنده و عملا به معنای جنگ با ایران باشد. ثانیا تحریم‌هایی که به صورت یک‌جانبه از سوی آمریکا اعمال شود، به گونه‌های مختلف بر همکاری کشورهای دیگر با ایران تاثیر می‌گذارد. بازارهای امروز از بسیاری جهات فراملیتی شده‌اند و شرکت‌های بیمه، حمل و نقل دریایی یا خدمات فنی و مهندسی بزرگ، کم و بیش سرمایه‌های آمریکایی دارند واین گونه شرکت‌ها به تدریج وادار خواهند شد همکاری‌های خود با شرکت کشتی‌رانی جمهوری اسلامی را محدود یا قطع کنند.
همین‌طور فشار سیاسی آمریکا بر کشورهای دیگر را نباید دست‌کم بگیریم. چراغ قرمزی که آمریکا به شرکت کشتی‌رانی جمهوری اسلامی نشان داده است، بسیاری از کشورها و شرکت‌های بزرگ دیگر را نسبت به ادامه‌ی همکاری با آن محتاط‌تر می‌کند. نمونه‌ی چنین تاثیراتی را قبلا در زمینه‌ی تحریم یک‌جانبه‌ی سیستم‌های بانکی ایران از سوی آمریکا دیده‌ایم.
از سوی دیگر، به محض اینکه یک «علامت سئوال بزرگ» از سوی آمریکا روی شرکت کشتی‌رانی جمهوری اسلامی قرار بگیرد، شرکت‌های بیمه نرخ بیمه‌ی حمل و نقل توسط آن را افزایش خواهند داد، دسترسی به قطعات یدکی و خدمات فنی دشوارتر میشود و درنتیجه نگهداری و تجهیز ناوگانش گران‌تر میشود. همچنین این شرکت تعدادی از مقصد‌های بازرگانی خود را در کشورهایی که متحد نزدیک آمریکا هستند از دست می‌دهد و در نهایت شرکت‌های رقیب حمل و نقل در کشورهای عربی حاشیه‌ی خلیج‌فارس بازارهای واقعی و بالقوه آن را از آن خود خواهند کرد.
از این‌نکته نباید غافل شویم، که حتی صحبت چنین تحریم‌هایی امنیت سرمایه‌گذاری در ایران (که هم اکنون هم وضعیت بحرانی‌ای دارد) را کاهش می‌دهد و روند فرار سرمایه از ایران را نیز تسریع می‌کند.
متاسفانه این حرکت تلاش دیگری است از سوی کابینه‌ی جورج بوش برای بسته‌تر کردن فضای مذاکره و دیپلماسی و دشوارتر کردن رسیدن به راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز توسط دولت آینده‌ی آمریکا.
پی‌نوشت: تشکر ویژه از «پویا شوقی» برای انتخاب عنوان زیبای این پست.
مشترک خوراک بامدادی شوید
کامل
فقط مطالب
فقط لینکدونی
بامدادی 
این گرگ سالهاست با گله آشناست. گرچه شکست این تحریم هم کاملا مشخصه و همونطور که خیلی از تحلیل گرها میگن ایران رو نمیشه با تحریم از راه بدر کرد. «منزوی شدن ایران به نفع هیچ کس نیست»
لایکلایک
یک مسئله مهم و جالب اینه که این کار رو با کشورهایی که در حال جنگ هستن انجام میدن تا ضعیفش کنن، اما ایران هنوز وارد جنگ فیزیکی نشده و داره کاری ترین ضربه ها رو قبل از اون می خوره. یعنی نتیجه بی تدبیری کامل یک نظام سیاسی است که درگیری سنگین رو در حدی داره تجربه می کنه که هنوز به مرحله ای که نیاز به این اقدام باشه، نرسیده.
لایکلایک
@ هزاران نقطه:
واقعا هم همین‌طوره. ما داریم هزینه‌های زیادی رو می‌دیم که خیلی‌هاشون با کمی هوشمندی دیپلماتیک و انسجام سیاسی قابل اجتناب بودن. واقعا افسوس که زمانه، زمانه‌ی قدرت‌نمایی بی‌کفایتان فرصت‌طلب است.
لایکلایک
خوب این وسط این اتفاق و تحریم ها تقصیر امریکا نیست. تقصیر ملایان است. اینکه امریکا کشورهای مختلف را تهدید و تحریم و … می کند یا حتی زورگویی، این بر می گردد به سیاست های هر کشوری و آن اصل مهم که کسی دلش برای کس دیگری نمی سوزد.
حال بین این همه کشور در دنیا چرا ایران مورد این تحریم های یک کشور دیگر واقع می شود این بر گرفته از مدیریت سیاسی هشت در هفت ماست.
لایکلایک
افزایش تورم بعدی
لایکلایک
متاسفانه دو طرف ماجرا در این بازی نقش دارند. ایران از نظر مرزهای آبی این مدت شاخ و شانه های بی جا و نا صوابی را کشیده. بستن تنگه هرمز و اجازه ندادن برای عبور از ان یکی از همین نمونه هاست. از جمله کارهایی که نمی توانیم و نخواهیم کرد ولی حرفشان را می زنیم تا دنیا را علیه خود تحریک کنیم. آنقدر که چنین تحریم هایی از دید کشورهای بی طرف تر منطقی و مقبول باشد.
لایکلایک
مهم نيست اين تحريم هم چقدر اثر گذار باشه … مهم اينه كه اضافه بشه … مثل حلقه هاي زنجير دارند حلقه جنگ رو مي بافن .. هر چه كشوري منزوي تر باشه بدبيني بش در جهان هم بيشتر مي شه.. وقتي بدبيني زياد بود مي شه راحت جنگ رو توجيه كرد.
لایکلایک
@ سمیه:
البته که بی‌کفایتی سیاستی ایران اعمال چنین تحریم‌هایی را بر علیه ایران ساده‌تر کرده است. اما در رابطه با آن مثالی که زدی فقط یک نکته را اضافه کنم و آن اینکه فراموش نکنیم ایران در چه شرایطی آن حرف را زد: در پاسخ به تهدیدهای مستقیم اسرائیل (و یا آمریکا) به حمله‌ی نظامی به ایران.
لایکلایک
@ DESERTER:
بله، یکی دیگه از اثرات چنین تحریم‌هایی انزوای سیاسی بیشتر ایران هست، همونطور که اشاره کردم این‌گونه حرکت‌ها «راه حل دیپلماتیک» رو برای حل اختلافات میان ایران و غرب سخت‌تر می‌کنه، و وقتی گزینه‌ی دیپلماتیک سخت‌تر شد، گزینه‌های خشن‌تر باقی می‌مونن.
لایکلایک
توقیف مجله همشهری جوان را به شما خوانندگان این وبلاگ تبریک و تسلیت عرض مینماییم.
لایکلایک
در بلاگ نیوز لینک شد.
لایکلایک
مشکل اینه که از تحریم ها همیشه مردم هستند که بزرگترین ضربه را می خورند که آنهم برای سردمداران خیلی مهم نیتس.
لایکلایک
من خسته ام از به جنگ فکر کردن. دیگر انرژی این را ندارم که بیرون از کشورم جلو کل دنیا بایستم که در ایران خبری نیست. خبری هم نخواهد شد, دلم به این خوش است.
پ.ن: اینجا این همه خوب و چشم نواز شده چرا هیچ کی هیچ اظهار نظری نمی کنه در مورد تغییر؟ یا نکنه فقط من اینقدر خوب می بینمش؟
لایکلایک
@ سارا ن:
سارا جان، کی خسته نیست؟ ولی مگه گریزی هم هست؟ کار چندانی که از من یا تو ساخته نیست، ولی این دغدغه‌ی مداوم لحظه‌های خیلی از ماهاست.
پ.ن.: راستش خودم هم الان احساس خوبی دارم. اون پوسته‌ی دیروز زیاد خوب نبود راضی نبودم ازش، ولی این یکی خوبه، حس خانه رو بهم می‌ده. صمیمی و ساده است. خوشحالم که خوشت اومده، تلنگرش از تو بود. باز هم ممنون.
لایکلایک
آخر عاقبت پا کردن تو کفش یه ابرقدرت می شه این! دعوای گنجشکه و عقاب. کو گوش شنوا؟
لایکلایک